46 obowiązkowych lektur pisarzy queer

„Musisz przeczytać Fiebre Tropical Juliána Delgado Lopery!” – mówi Andrew Sean Greer. „Napisana energicznym językiem, pełna radości i gniewu, jest inspirująca i nie do odrzucenia” Całkowicie się z tym zgadzam: autor wspaniale oddaje pot i upał Miami za pośrednictwem młodej bohaterki Franciski, która wraz z rodziną niedawno wyemigrowała z Bogoty. Proza Lopery, pisana zarówno po angielsku, jak i po hiszpańsku, wywołuje dreszczyk emocji związany z przełamywaniem binarności, dobrze znany tym z nas, którzy rozkoszują się przestrzenią graniczną między tożsamościami płciowymi, seksualnymi, rasowymi i narodowymi.

T Kira Madden poleca debiutancką powieść Matthew Clarka Davisona Doubting Thomas, która opowiada o tytułowym Thomasie, który musi zmierzyć się z następstwami niesłusznego oskarżenia o niewłaściwe dotknięcie ucznia elitarnej prywatnej szkoły w Oregonie, w której uczy. To, co następuje potem, to ostra krytyka klasy, przywilejów i liberalnych ideałów: „[It’s] fenomenalny dar”, mówi Madden, „złożone i staranne ułożenie warstw nieodłącznej intersekcjonalności osobowości oraz świadectwo transcendentnych możliwości opowiadania historii”.

W końcu wzięłam tę książkę w ramach wczesnej kwarantanny i byłam pod jej opieką przez trzy gorączkowe dni, nie mogąc przewrócić strony wystarczająco szybko. Wspaniała, melancholijna i poruszająca, z malarską prozą, prawdziwie olśniewającymi literackimi przedstawieniami spotkań seksualnych, które wydawały się złożone i ludzkie, a nie bezinteresowne, i zasłużonym bólem przez cały czas. Na pewno ulubiona. —Isaac Oliver

Zbiór poezji Joshuy Nguyena Come Clean to piękna eksploracja męskości azjatycko-amerykańskiej, rodziny i wielu form, jakie może przybierać seksualność. Wiersze te eksperymentują z formą – Nguyen wymyśla „amerykańskie lục bát” na wzór tradycyjnej wietnamskiej formy wiersza; inny jest przedstawiony w formie kalendarza Google’a – i czerpią z szerokiego zakresu wpływów, od Marie Kondo i Mitski po domowe rytmy prania i rytuały przygotowywania jedzenia. Nguyen pochodzi z Houston, obecnie studiuje doktorat na Uniwersytecie Mississippi, jest pisarką queer ze spektrum asów i błyskotliwym głosem w poezji południowej. —Angela Chen

„Jia Qing Wilson-Yang’s Small Beauty jest przemyślany, skomplikowany i piękny w swoim zakresie i problematyce. Często o niej myślę” – mówi Bryan Washington. A Zeyn Joukhadar opisuje ją następująco: „Narratorką jest transseksualna kobieta mieszanej rasy, która wraca do chaty swojego kuzyna w południowym Ontario po jego śmierci. To świetlista i poruszająca eksploracja życia osób queer i transseksualnych na wsi, procesu układania własnego życia na nowo w obliczu żałoby, a także ludzkich, zwierzęcych i pozaziemskich sił, które przywiązują nas do samego życia.”

Jak opisać książkę Jordy’ego Rosenberga Wyznania lisa? Carmen Maria Machado mówi: „Jest w niej wszystko, czego oczekuję od powieści: metafikcyjna, łamiąca serce, wspaniale napisana, zabawna, seksowna i queerowa jak cholera” A Garrard Conley mówi: „To powieść, która na pierwszych stronach używa słowa 'quim’ (osiemnastowieczny slang na określenie żeńskich genitaliów) i jego odpowiedników -tuzzy-muzzy, boiling spot, monosyllable, Water-Mill – by 'oznaczać każdy kochany punkt wejścia na ciało, bez względu na płeć’ Jeśli to jest, że tak powiem, twoja torba, to natychmiast sięgnij po tę książkę.”

Darnell Moore’s No Ashes in the Fire to przemyślany i pięknie napisany pamiętnik podkreślający, jak ważne jest kochanie siebie z powodu swojej odmieńczości i postrzeganie jej jako drogi do wyzwolenia. Jest to książka, do której chciałabym mieć dostęp, kiedy dorastałam i czułam się samotna. I niestety, w czasach, gdy nasze istnienie jest zagrożone, nie przychodzi mi do głowy lepsza książka, którą mogłabym polecić tym, którzy zastanawiają się, jak odnaleźć wolność pośród wszystkich klatek budowanych wokół nas. —Michael Arceneaux

Niedawno ponownie przeczytałem książkę Samuela R. Delany’ego Times Square Red, Times Square Blue, i uważam ją za tym cenniejszą, im więcej czasu upływa i im bardziej uważamy za oczywiste, jak bardzo korporacyjny Disneyland stanowi obecnie 42. ulicę Nowego Jorku, w porównaniu z latami dziewięćdziesiątymi, kiedy to odmieńcy i odmieńcy z nimi związani znajdowali przygodny kontakt i intymność w okolicznych kinach porno. Para esejów Delany’ego, jeden osobisty, drugi teoretyczny, nadal prowokuje tak samo, jak pobudza. –Meredith Talusan

W tych siedmiu opowiadaniach pisarka i tłumaczka Achy Obejas analizuje wiele różnych sposobów, na jakie społeczeństwo wysiedla ludzi. Jej silni bohaterowie – w większości, choć nie wyłącznie, osoby queer z diaspory latynoskiej – poruszają się po burzliwych związkach, zmagają się z poczuciem tożsamości i wspólnoty, uzależnieniem, żałobą i życiem z AIDS na początku lat dziewięćdziesiątych. Dowcipny, smutny i pełen serca zbiór ten kipi również cichym, jednostajnym szumem gniewu. Być może właśnie to najbardziej utkwiło mi w pamięci, jak Obejas uchwycił frustrację i złość związane z zastojem w życiu, jak tęsknimy za jakimś połączeniem, które by wszystko otworzyło, by poczuć, że żyjemy. —Chris Gonzalez

Dostałem tę książkę w prezencie od poety, w którym byłem zakochany we wczesnych latach dwudziestych. Po części bajka, po części manifest, książka ta opiera się na radosnym antyasymilacyjnym nastawieniu tytułowych ciot i całkowitym podważeniu dominującego patriarchalnego społeczeństwa. Przeczytałem ją w wieku dwudziestu czterech lat i nigdy nie oglądałem się za siebie. DELIVER US FROM BABYLON!!!!!!!! —Brontez Purnell

To książka-esej o sztuce, lodzie, kochankach i wspólnocie – opowiedziana z perspektywy kogoś, kto zmienia własne ciało, własną płeć, ale nie z myślą o żadnym konkretnym celu, poza chęcią pełnego doświadczenia życia. Aby przekazać, jak wspaniała jest ta książka, musiałabym napisać tekst o długości książki i prawdopodobnie musiałabym użyć dokładnie tych samych słów, co w książce, w dokładnie tej samej kolejności. —Torrey Peters

Od dwóch lat słyszałam, że o tej książce mówi się w Ameryce Łacińskiej, gdzie była bestsellerem. Teraz wreszcie została przetłumaczona na język angielski: grupa travesti Sex Workers w Argentynie znajduje dziecko i adoptuje je, by wychowywać je jak rodzinę – ale ten opis nie oddaje magii, dosłownej i przenośnej, w umiejętności opowiadania historii przez Villadę. Jest ona mądrą, niezwykłą i urzekającą opowiadaczką. —Torrey Peters

lesbijskie pożądanie + mrożony jogurt=mniam mniam. —Samantha Irby

Większość ludzi zna dziś Janet Mock dzięki jej pracy w przebojowym programie Pose, ale ja zakochałam się w niej dzięki jej pierwszemu pamiętnikowi. Książka opowiada o jej dojrzewaniu jako wielorasowej transseksualnej kobiety dorastającej w Honolulu, o przeprowadzce do Nowego Jorku i znalezieniu pracy w magazynie People. Dzięki żywej prozie, która pozwala zanurzyć się w jej świecie, Mock przedstawia szczere, głębokie refleksje na temat swoich doświadczeń z rodziną, przyjaźni, życia romantycznego, stosunku do płci, klasy i przywilejów, a także tego, co musiała zrobić, by przetrwać. Szczególnie zainspirowała mnie troska i wdzięk, z jakim autorka oddaje każdego uczestnika swojej opowieści. Nie ma tu postaci jednowymiarowych. Tak jak w życiu, ludzie, których spotykamy w jej książce, są skomplikowani, zniuansowani i zawsze pięknie ludzcy. —Edgar Gomez

Uwielbiam ten pełen współczucia, piękny pamiętnik tancerki lodowej Kariny Manty. Widzimy w nim, jak tancerka radzi sobie z presją związaną z uprawianiem sportu, jednocześnie godząc się ze swoją queerową tożsamością. Proza Manty jest jednocześnie płynna i ostra, a ja raz po raz byłam pod wrażeniem surowości, jaką potrafiła przekazać. Na lodowisku upadłabym i natychmiast umarła, więc przyjemnie było patrzeć, jak Manta fruwa zarówno na lodowisku, jak i na stronie. Nie mogę się doczekać, by zobaczyć, co zrobi dalej! —JP Brammer

Kiedy czytałam tę książkę, byłam w szkole średniej, umawiałam się z mężczyzną, tęskniłam za kobietą, a w moim żołądku pojawiły się pierwsze wzruszenia związane z moją własną powieścią. Pewien profesor powiedział mi: „Jesteś kimś, kto zawsze będzie miał w sobie tęsknotę” Winterson miała być lekarstwem. Czytając, płakałam – z powodu miłości i straty neutralnego płciowo narratora, z powodu uświadomienia sobie, że jestem tak odmieńcza, z powodu tego odbicia samej siebie i z powodu tego, jak bardzo go potrzebowałam. —Zaina Arafat

Przez ostatnie pięć lat miałem obsesję na punkcie twórczości francuskiego pisarza i fotografa Hervé Guiberta, który w ostrych i uderzających wpisach do dziennika kronikarza przedstawia fantazje i degradacje związane z pożądaniem, seksem, rodziną, starzeniem się i chorobą. Jego twórczość jest uzależniająca: głodna ciał i nawiedzona przez śmierć. Nowy, znakomity tom Pisane niewidzialnym atramentem gromadzi krótkie utwory – opowiadania i fragmenty fikcji – w błyskotliwych przekładach Jeffreya Zuckermana, który oddaje intensywność ekspresji Guiberta, jego szybkie zwroty językowe, wspaniałe i wulgarne. —Richie Hofmann

Inspirująca mieszanka magii i realizmu K-Ming Chang powraca z pełną mocą w tym nowym zbiorze opowiadań, będącym kontynuacją jej uznanej przez krytyków debiutanckiej powieści Bestiariusz. Opowiadania są eklektyczne – duchy kuzynów nawiedzające żyjącego kuzyna, ciotki całujące kobiety w świątyni, ożywająca kobieta z reklamy papierosów – a łączy je fascynacja Chang tym, co odmieńcze i codzienne w światach jej bohaterów. Fakt, że autorka jest tak młoda, a jej spostrzeżenia tak przenikliwe, świadczy nie tylko o jej talencie, ale także o wartości czerpania z naszych mitów, starszeństwa i historii.

Junk to coś więcej niż poezja. To jazda. Poetyka Tommy’ego Pico składa się z czystej energii kinetycznej, jednocześnie stylowej i intymnej, chłodnej i ciepłej – liryczny odpowiednik plastra medycznego IcyHot. Opisywane jako książkowy poemat o rozstaniu w paragrafach, to arcydzieło zachwyca cielesnością i smakowitością („Frenching z ustami pełnymi M&Msów, nie wiem, czy czuję się zanieczyszczony / czy w tym”). Dla mówiącego nic nie jest niegodne uwagi, co oznacza, że wszystko jest coś warte. Jako trzecia książka w trylogii Teebsa Pico, Junk jest zapierającym dech w piersiach finałem.

R. Eric Thomas jest znany ze swojego komicznego talentu. Jego regularna kolumna poświęcona bieżącym wydarzeniom w Elle uczyniła go ulubieńcem Internetu, a on sam nadal prezentuje swój dowcip w cotygodniowym biuletynie, w swoich sztukach i w telewizyjnych pokojach pisarzy (Dickinson, Better Things). Jednak jego głęboka przenikliwość błyszczy w tej debiutanckiej książce z esejami, które z wielką zręcznością poruszają kwestie klasy, wiary, rasy, seksualności i ich wzajemnych powiązań. Thomas pisze, że w chaosie życia nie ma zbyt wiele porządku: „Życie, oczywiście, może szybko stać się skomplikowane i ludzkie” Here for It to ewangelia queer.

Jest wiele książek, które łączą poważne kwestie społeczne i kulturowe z komizmem, elementy folklorystyczne ze współczesnym stylem, przystępną prozę z intelektualnym rygorem. To, że w tej debiutanckiej powieści udało się to wszystko połączyć tak płynnie, jest darem Josepha Hana. W Nuklearnej rodzinie Jacob Cho uczy angielskiego w Korei Południowej, kiedy próbuje, ale mu się nie udaje, przekroczyć granicę z Koreą Północną, będąc opętanym przez ducha zmarłego dziadka. Po powrocie do domu na Hawajach jego rodzina musi zmierzyć się z konsekwencjami tej sytuacji. Ta pełna wyobraźni i dynamiczna opowieść dowodzi, że Han jest literackim talentem, który warto obserwować.

W Nocnym niebie z ranami wylotowymi wiersze Oceana Vuonga czerpią z jego doświadczeń jako geja i wietnamskiego imigranta, a także z tematów wojny, wysiedlenia, rodziny, intymności i seksu. Choć Vuong jest prawdopodobnie bardziej znany ze swojej głośnej powieści On Earth We’re Briefly Gorgeous, pierwszy pełnowymiarowy zbiór poezji Vuonga jest doskonałym wprowadzeniem do jego pisarskich darów, takich jak nieprzewidywalny, rytmiczny, niemal niepohamowany język.

W domu snów robi piorunujące wrażenie. Machado opowiada w nim swoją historię z maltretującą ją dziewczyną, wykorzystując wiele gatunków i form („Dream House as Noir”, „Dream House as Lesbian Cult Classic” itp.), aby opowiedzieć historię tego związku. W ten sposób podkreśla brak wspólnego języka dla narracji o queerowej przemocy domowej, tworząc niezapomniane dzieło pamiętnika i krytyki.

Charakterystyczny dla Samanthy Irby sardoniczny komizm jest w jej trzecim i najnowszym zbiorze esejów bardziej umiarkowany. Być może dlatego, że ma teraz czterdzieści lat, jest mężatką i mieszka z żoną na Środkowym Zachodzie. Ale dzięki temu, że mniej się rozmyśla, a więcej zastanawia, jej wypowiedzi na takie tematy jak praca, starzenie się i to, co znaczy używać humoru, by żyć, zyskują jeszcze większy oddźwięk emocjonalny. Krótko mówiąc: Wow, No Thank You to Irby w najlepszym wydaniu.

Nagrodzona Pulitzerem powieść Andrew Seana Greera Less nie jest do końca autobiografią. Ale Greer swobodnie czerpie ze swojego życia jako pisarza homoseksualnego, aby stworzyć swojego bohatera Arthura Lessa, „pomniejszego autora” i „magniloquent spoony”, który zbliża się do pięćdziesiątki. Aby uniknąć ślubu swojej byłej, Less wyrusza w podróż dookoła świata, podczas której dowiaduje się, jak wygląda miłość: nieoczekiwana, zaskakująca i potwierdzająca życie – tak jak ta genialna książka.

Angela Chen łączy badania, reportaże i własne doświadczenia jako osoby aseksualnej, aby zbadać szerokie spektrum aseksualności. W wnikliwy i przystępny sposób Chen analizuje kulturowe oczekiwania wobec seksu jako takiego, sposób, w jaki jest on utrzymywany jako kluczowy wymóg w związkach romantycznych, i opowiada się za bardziej zniuansowaną perspektywą tego, co stanowi intymność międzyludzką.

W Patsy, drugiej powieści Nicole Dennis-Benn, tytułowa Patsy zostawia Jamajkę i córkę Tru, aby rozpocząć życie w Stanach Zjednoczonych z Cecily, swoją najlepszą przyjaciółką z dzieciństwa i kochanką. Kiedy jednak Patsy przybywa na Brooklyn, jej amerykańskie marzenia zostają zniweczone, rozpoczynając tę porywającą powieść o kobiecych ciałach, queerowym pożądaniu i życiu bez dokumentów. Opowiedziana w naprzemiennych perspektywach Patsy i Tru historia jest precyzyjnie nakreślonym portretem dwóch kobiet zmagających się z oczekiwaniami, jakie społeczeństwo na nie nakłada, a także z oczekiwaniami, jakie one same nakładają na siebie nawzajem.

Wszystko jest przedstawieniem, twierdzi Edgar Gomez w tym debiutanckim pamiętniku-eseju, niezależnie od tego, czy chodzi o męskość, odmieńczość czy latynoamerykańskość. Gomez, urodzony na Florydzie gej o nikaraguańskich i portorykańskich korzeniach, wnikliwie bada graniczne i podatne na zranienie przestrzenie – bary dla gejów, DragCon, ring walk kogutów w Nikaragui, klinikę – a także oczekiwania dotyczące tego, jak ma je zajmować jako zdiagnozowany przez lekarza „homoseksualista wysokiego ryzyka” W tej książce nie brakuje śmiechu, podobnie jak ostrych konfrontacji z tym, co nam grozi, gdy żyjemy na marginesie.

W centrum debiutanckiej powieści Zainy Arafat znajduje się biseksualna palestyńska Amerykanka, która wie, czego chce, ale nie jest do końca pewna, jak to osiągnąć. Relatable! Opowiedziana w serii winiet, z których każda przerywana jest inną miłością, zabierającą bezimienną bohaterkę-narratorkę do Nowego Jorku, Włoch, Egiptu, Libanu i ośrodka terapeutycznego zwanego The Lodge, ta wielowymiarowa historia odzwierciedla nieustannie trudną drogę do odnalezienia swojego miejsca w świecie.

Powieści Alexandra Chee są wirtuozerskie, a eseje w tym zbiorze (niektóre wcześniej opublikowane, inne całkowicie oryginalne) są podobne, a każdy z nich to małe tour de force. Każdy z nich jest gładki i pozbawiony zbędnej prozy, niezależnie od tego, czy Chee wspomina San Francisco lat 80. i 90., swój pierwszy raz w dragach czy dzielenie mieszkania z Chloë Sevigny. Czuje się, że jest to najlepszy rodzaj książki pisarskiej, to znaczy: książka dla kogoś, kto chce studiować życie.

Powieść Torrey’s Peters Detransition, Baby śledzi losy Reese, kobiety trans; Amesa, z którym Reese spotykała się zanim Ames się zdetransformował; oraz Katriny, szefowej i dziewczyny Amesa, która jest w ciąży. Katrina ma ambiwalentny stosunek do dziecka, Reese tęskni za macierzyństwem, a Ames pyta ją: „Chcesz się przyłączyć?” Na kartach książki Peters jest szczera, wnikliwa i zabawna, dając czytelnikom historię, w której postacie trans nie są po prostu dwuwymiarowymi świętymi lub grzesznikami, ale pełnowymiarowymi i ułomnymi, dysfunkcyjnymi i prawdziwymi. (Przeczytaj ekskluzywny fragment tutaj, w Esquire).

I’m Not Hungry But I Could Eat to debiutancki zbiór opowiadań Christophera Gonzaleza; śledzi on losy biseksualnych i homoseksualnych Portorykańczyków, którzy zastanawiają się, co to znaczy być głodnym – pożądać innych i pragnąć przynależności. Gonzalez pisze z powagą, ale jego poczucie humoru nie pozwala, by sprawy stały się zbyt poważne, np. w opowiadaniu o klasie i przywilejach, gdy narrator uczestniczy w przyjęciu wydanym przez zamożnych gospodarzy, którzy chwalą się swoją nową pralką i suszarką.

Fun Home to graficzny pamiętnik Alison Bechdel o jej coming out’cie jako lesbijki i jej relacji z ukrywającym się ojcem Brucem, który zmarł wkrótce po ujawnieniu, że jest gejem. Bechdel bada napięcie i więź między nimi za pomocą alchemii prozy o jasnym spojrzeniu i zdyscyplinowanego stylu artystycznego (robiła sobie zdjęcia jako każda z postaci, aby wykorzystać je do rysowania), co zaowocowało powstaniem tego klasyka literatury queer.

Mężczyźni w 100 Boyfriends nie są dokładnie chłopakami, per se, ale zajmują mniej stabilne role, które wydają się bardziej znajome, bardziej spójne: eks, kumple do pieprzenia, tatusiowie, kolesie, i tak dalej. W tej na wpół autobiograficznej powieści w opowiadaniach, Brontez Purnell użycza swojego głosu wielu narratorom, z których wszyscy kreślą topografię mniej utopijnego, bardziej pikantnego, bardziej prawdziwego niż rzeczywistego krajobrazu odmieńczości i cruisingu, czegoś, co wygląda jak wspólnota.

Zanim Boy Erased stał się wielkim filmem kinowym, był to debiutancki pamiętnik Garrarda Conleya – a zanim był to pamiętnik, było to bardzo prawdziwe doświadczenie Conleya z czasów, gdy należał do Love In Action, chrześcijańskiej organizacji zajmującej się „leczeniem” odmieńców. To prawda, że chcielibyśmy, aby było więcej historii odmieńców i mniej cierpienia, ale należy pamiętać, że terapia konwersyjna jest nadal legalna (lub tylko częściowo zakazana) w większości stanów USA. Dobrze napisany pamiętnik Conleya stanowi jasne okno na prawdę, która musi się zmienić.

Ta piękna książka jest tym, co napisano na blasze: serią wierszy miłosnych Shiry Erlichman adresowanych do litu, które odmieniają zwykłą narrację o zdrowiu psychicznym jako o romansie ciągłej opresji. Lekarstwo jest na tych stronach zarówno przyjacielem, jak i opiekunem, źródłem pocieszenia i udręki. Poprzez eksperymenty z formą poetycką i adresem, przeplatane ilustracjami samego Erlichmana, Odes to Lithium przypomina doświadczenie niespokojnego umysłu, nie romantyzując go ani nie demonizując, lecz przedstawiając po prostu jako prawdę.

Julián Delgado Lopera wspaniale oddaje pot i upał Miami w Fiebre Tropical poprzez młodą queerową bohaterkę Franciscę, która niedawno wraz z rodziną wyemigrowała z Bogoty. Proza Lopery, pisana zarówno po angielsku, jak i po hiszpańsku, wywołuje dreszczyk emocji związany z przełamywaniem binarności, znany tym z nas, którzy rozkoszują się przestrzenią graniczną między tożsamościami płciowymi, seksualnymi, rasowymi i narodowymi.

Będziesz płakać ze śmiechu i śmiać się z płaczu, gdy przeczytasz Isaaca Olivera Idiota intymny, zbiór komicznych esejów, wierszy, dialogów i „przepisów” dla singli. W każdym z nich Oliver spotyka się z intymnością w nieprawdopodobnych miejscach: na kolanach w Washington Heights, całując miłego chłopca na Gay Street czy w łóżku z samozwańczym delfinem. Błyskotliwy humor w połączeniu z przejmującą introspekcją sprawiają, że ta książka to świetna rozrywka.

Tematy związane z tożsamością płciową, imigracją, ornitologią, społecznością, żałobą i sztuką – to tylko kilka z nich – łączą się w zapierające dech w piersiach konstelacje spostrzeżeń i zderzonych prawd, które można znaleźć na każdej stronie Trzydziestu imion nocy. W drugiej powieści Zeyn Joukhadar główny bohater, początkowo bezimienny i skryty, odkrywa sekretną historię syryjsko-amerykańskiej artystki i jej powiązania z jego rodziną. Zachęcony nowymi odkryciami, postanawia nazwać siebie i żyć w swojej własnej prawdzie.

T Debiutancki pamiętnik Kiry Madden to bogaty zbiór historii i tematów, z których można by stworzyć niejedną książkę o dojrzewaniu: co to znaczy dorastać w rasie mieszanej, budzić się do queerowej seksualności, kochać uzależnionych, żyć w kobiecym ciele, mieszkać na Florydzie. Z umiejętnościami zbliżonymi do magii (Madden sama siebie określa jako „magika amatora”) zręcznie splata fragmentaryczne rozdziały swojej osobistej historii – snute z powagą i powagą – w narrację, która honoruje poplątaną naturę, jaką często przybiera nasze odmieńcze życie.

W Brudnych zwierzętach horror życia jest w pełni widoczny. Opowiadania zawarte w tym zbiorze, będącym kontynuacją głośnej debiutanckiej powieści Brandona Taylora Prawdziwe życie, łączy centralna triada (Lionel angażuje się w związek z Charlesem i Sophie, którzy są w otwartym związku). Zderzają one ze sobą to, jak miękkie wnętrze ściera się z przemocą świata zewnętrznego – i odwrotnie, jak bardziej czułe otoczenie destabilizuje burzliwe życie wewnętrzne. Ta książka dławi, i to w najlepszy możliwy sposób.

Listy Johna Paula Brammera, zamieszczane w jego popularnej rubryce z poradami Hola Papi, są równie rozedrgane, co poruszające (czytaj: bardzo). Przybierały różne kształty w różnych publikacjach – od Out i Into, a obecnie w Substack – ale ich nowe życie jako tego pamiętnika w esejach jest najlepszą z dotychczasowych iteracji. Brammer ma w nim jeszcze więcej miejsca, by napiąć swoje krytyczne mięśnie i przeanalizować kulturowe oczekiwania wobec gejów, osób latynoskich i wszystkich, którzy piszą do niego po poradę, a tych ma pod dostatkiem. (Przeczytaj ekskluzywny fragment tutaj, w Esquire).

To, że Bryan Washington nazwał swoją debiutancką powieść „dramatem gejowskim”, mówi wszystko, co trzeba wiedzieć o tej mistrzowskiej kontynuacji jego zbioru opowiadań Lot. W Memorial, Benson i Mike – odpowiednio czarny i japoński, obaj homoseksualiści – mają „w porządku” związek, którego obaj nie chcą zdefiniować, tak jak Mike leci do umierającego ojca w Japonii i zostawia matkę z Bensonem w Houston. Poprzez niewybredny język i spartańskie dialogi Washington podkreśla milczenie w naszych związkach, zwracając uwagę na to, co pozostaje niedopowiedziane, jeśli chodzi o kwestie płci, rasy, klasy i rodziny. (Wywiad z Washingtonem można przeczytać w Esquire).

Tytuł Fairest przybiera wiele form w debiutanckim pamiętniku Meredith Talusan. Może odnosić się do zachodnich wyobrażeń o pięknie i tego, w jaki sposób poruszała się po nich jako albinoska urodzona na Filipinach; może również wskazywać na sprawiedliwość – lub jej brak – w środowisku artystycznym i akademickim, które zamieszkiwała na Harvardzie i w życiu po studiach, gdzie „doskonałość” często oznaczała „biel” Talusan w znakomity i wciągający sposób opowiada o swojej imigracji i przemianie, zachęcając nas do zastanowienia się nad tym, co w naszym życiu osobistym wygląda jak „sprawiedliwość”.

W tym zbiorze esejów Michael Arcenaux poszukuje czegoś, w co można wierzyć – to trudne zadanie w świecie, w którym wszystko wydaje się nieustannie rozczarowywać. Z wyjątkiem Beyoncé. Arceneaux w przystępny, wnikliwy i zabawny sposób opowiada o swoim dotychczasowym życiu jako czarnoskóry gej z Południa, który dorastał w bardzo katolickiej rodzinie. Jego druga książka, I Don’t Want to Die Poor , jest równie dobra, ale w tym debiucie jest coś wyjątkowego, pierwszy wielki ryk rozkwitającego talentu Arceneaux.

Richie Hofmann jest współczesnym trubadurem, śpiewającym pieśni o erotycznym ciele geja i śpiewającym je dobrze. Wiersze miłosne w A Hundred Lovers, zainspirowane francuską autofikcją, są często szczere w tonie i formalne w kształcie, każda modalność daje drugiej zarówno ciepło, jak i powściągliwość, w taki sposób, w jaki dżins czy kaszmir, stojąc na drodze wędrującym dłoniom randkowicza, służą jedynie przyspieszeniu pulsu pożądania. Mówiąc prościej: to jest cholernie gorąca książka.