Asian Latinx History to historia Ameryki Łacińskiej, więc dlaczego są pomijani?

Nadszedł czas, aby przyznać, że my, Amerykanie, wiemy bardzo mało o historii Ameryki Łacińskiej. Nawet to czego uczymy się na poziomie uniwersyteckim ma tendencję do skupiania się na inwazji Europy na Amerykę jako początku historii i uczy nas, że wszystko poza tym czasem było ściśle związane z Anglią, starożytnym Egiptem, Grecją i Rzymem. Nadal uczymy się o imperiach brytyjskim i hiszpańskim i nadal opowiadamy historie i wyobrażenia, które zapisali o ziemi i ludziach, o których nic nie wiedzieli.

Aby zrozumieć wymazywanie Azji w Ameryce Łacińskiej, nie należy szukać dalej niż pierwszy kontakt Krzysztofa Kolumba z ludem Taino z Puerto Rico w 1492 roku. Nazwał ich „Indios”, co jak wiemy było nazwą przeznaczoną dla Indian z Indii; jest to błędne określenie, które przetrwało do dziś. Jeśli Kolumb słusznie wierzył, że jest w Azji, jak to się stało, że Azjaci zostali tak pomyślnie pominięci w historii Ameryki Łacińskiej, skoro Indie były zamierzonym celem podróży Kolumba? Filipiny były również w stałym kontakcie zarówno z Hiszpanią, jak i Nueva España (współczesny Meksyk). Patrząc na fakty, jest całkiem jasne, że pominięcie Azjatów w historii Ameryki Łacińskiej jest celowe i strategiczne. Powstaje więc pytanie: dlaczego azjatyccy Latynosi są usuwani z historii i chronieni przed tożsamością, która w dużej mierze należy do nich?

Historia Europy jest tylko częściową historią

Musimy cofnąć się dalej niż „podbój” Ameryk, aby zrozumieć, dlaczego Azjaci zostali pominięci w historii. „Historia orientu jest długą częścią europejskiej tożsamości. W XV wieku i wiekach średnich Europa nie była taką potęgą, jaką była w XIX wieku, mówi dr Junyoung Verónica Kim, adiunkt kultury i literatury latynoamerykańskiej na Uniwersytecie w Pittsburgu.

Kolumb najechał Karaiby w okresie świetności dynastii Ming, która trwała w latach 1396-1644. Podobnie, indyjskie Imperium Mughal było światowym liderem w XV-wiecznym handlu i produkcji, kontrolując 24,4 procent światowej gospodarki. Wszystko to działo się w czasie, gdy Europa wciąż wychodziła z wieków okupacji, wojen, głodu i chorób. W 1492 roku, po 10 latach wojny, Hiszpania podbiła Nasrydzkie Królestwo Granady, kończąc prawie 800-letnie panowanie Imperium Muzułmańskiego w tym regionie. Małe prowincjonalne kraje, takie jak Hiszpania i Anglia, nie miały prawdziwych zasobów do handlu, co pomaga nam zrozumieć, dlaczego zdecydowały się brutalnie kolonizować terytoria z zasobami, aby zbudować bogactwo dla siebie.

Meksykańsko-argentyński filozof Enrique Dussel napisał w „The Invention of the Americas”, że europejska narracja o „odkryciach” służyła jako przykrywka i przepisanie, które stawia Europę w centrum historii, podczas gdy w rzeczywistości tak nie było. Krótko mówiąc, uznanie ekonomicznej wyższości Azji – i Azjatów przez pełnomocnika – zakłóca tożsamość wyższości, którą Europa próbowała dla siebie stworzyć.

„Ameryka Łacińska zawsze myślała o sobie jako o przedłużeniu Europy. Projekt Ameryki Łacińskiej zawsze opierał się na identyfikacji z Europą i kulturą europejską” – mówi dr Kim. Jest to wyraźnie widoczne w stworzeniu systemu casta zarówno w Ameryce Łacińskiej, jak i systemu casta Chino na Filipinach. Europejczycy klasyfikowali ludzi, o których nic nie wiedzieli i to utkwiło nawet wieki później.

„Chinos Indios” i chińskie niewolnictwo w koloniach?

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że Hiszpania kolonizowała Filipiny i obie Ameryki w tym samym czasie. W XVI wieku wielu Filipińczyków, którzy zostali sklasyfikowani jako „Indios”, podróżowało swobodnie do obu Ameryk jako handlarze, żołnierze i marynarze, ale „Chinos”, specjalnie z Chin, byli przywożeni jako niewolnicy. Galeony z Manili przez dwa i pół wieku przewoziły głównie chińskie towary do Nowej Hiszpanii, ale także przewoziły niezliczone ilości chińskich i azjatyckich niewolników do Meksyku. „Jak pogrupować Filipińczyków? Czy są to Indianie, czy „Chinos”?” Pyta dr Kim. „Zdarzało się, że niektórzy ludzie nie mogli odróżnić azjatyckich niewolników od 'zwykłych ludzi’ w Amerykach, więc faktycznie markowali Chinos na czole, aby mogli być postrzegani jako niewolnicy. [Eventually] wiele z tych 'Chinos’ było zgrupowanych pod 'Indios’ tak, że tylko ludzie pochodzenia afrykańskiego mieli być niewolnikami.”

Gdy kolonie zaczęły uzyskiwać niepodległość, mieszanie i zachęcanie do imigracji europejskiej (odnośnie blanqueamiento: Ideologia społeczna, polityczna i ekonomiczna mająca na celu „poprawę rasy”, inaczej znana jako mejorar la raza stosowana w krajach postkolonialnych w całej Ameryce Łacińskiej) stały się sposobem na homogenizację bardzo zróżnicowanej populacji. Chociaż handel niewolnikami dobiegł końca, nie powstrzymało to napływu imigrantów z Azji, ani też zamiatania antychińskich (antichinismo) praw zarówno w USA, jak i w Ameryce Łacińskiej. Nawet kiedy Chinos byli teraz definiowani jako „Indios, ruch i możliwości dla Azjatów w Ameryce Łacińskiej były pod stałą kontrolą. Azjatki w większości nie miały prawa do imigracji, ponieważ Hiszpanie nie chcieli azjatyckich rodzin. Kolonie dopuszczały tylko mężczyzn, w większości, a mieszanie się było karane przez prawo.

„Meksykańskie kobiety, które wychodziły za mąż za Azjatów były deportowane, nie uważano ich już za Meksykanów. Były całe kampanie podczas Rewolucji Meksykańskiej, gdzie nie tylko zabili wielu chińskich robotników, ale zabijali meksykańskie kobiety i ich potomstwo lub umieszczali je na łodzi i deportowali” – mówi dr Kim. „Były wykorzystywane i pozbywano się ich. Umierały naturalnie lub były po prostu deportowane. Chodziło o to, że Azjaci nie mieli zostać”

Tak bardzo jak postrzegamy rasę jako rzecz zestaloną w XXI wieku, była ona i nadal jest narzuceniem tożsamości określonej przez klasę rządzącą. Istnieją niezliczone zarejestrowane masakry azjatyckich miast i chińskich robotników w całej Ameryce Łacińskiej, z których najbardziej niesławna to masakra w Torreón w Meksyku, gdzie trzystu chińskich mężczyzn, kobiet i dzieci zostało brutalnie zabitych. W Peru doszło do kilku całych masakr chińskich robotników. Do dziś wrogość i otwarty rasizm wobec azjatyckich Latynosów jest społecznie akceptowany, mimo że są to nasi sąsiedzi, rodacy, a w wielu przypadkach także nasi przodkowie, których dziedzictwo wielu z nas nieświadomie nosi w sobie.

W kwietniu tego roku, Royal Society opublikowało badanie „Genetyczne dziedzictwo handlu galeonami w Meksyku”, które pokazuje, że Meksykanie głównie w stanie Guerrero, Colima, Guadalajara, Zacatecas, San Luis Potosi, Veracruz, Puebla, Toluca i Mexico City, mają wschodnioazjatyckie i melanezyjskie genetyki. I można by śmiało powiedzieć, że to samo dotyczyłoby innych miast portowych na hiszpańskim szlaku żeglugowym. „Wiele osób pochodzenia azjatyckiego w Ameryce Łacińskiej nie wie, że są pochodzenia azjatyckiego . Ludzie mają te historie i nie wiedzą. Bez względu na to, jak wyglądają, ludzie powiedzą: 'Tak, moja rodzina pochodzi z Hiszpanii'” – mówi dr Kim.

Istnieje długa i nikczemna historia Azjatów w Ameryce Łacińskiej, której większość Latynosów do dziś zaprzecza. Oczywiste jest, że jedyną drogą do jakiejkolwiek zmiany jest edukacja i badanie mitów i kłamstw, które zostały użyte do indoktrynacji nas – zasadniczo musimy zdecentralizować historię Europy i zacząć iść naprzód. Nie ma szybkiej naprawy, jeśli chodzi o rasizm i wieki nadużyć. Jak to ujął dr Kim: „Nie wiem, jak możemy 'uczynić to lepszym’ Myślę, że to idealistyczne podejście do sprawy. Myślę, że możemy zrobić wgłębienie i próbować je zrobić, ale musimy zacząć zadawać pytania.”