Christine McVie była zawsze największą autorką piosenek Fleetwood Mac

To dziwne, żeby artysta sprzedał ponad 120 milionów płyt i wciąż był uważany za nieśpiewającego, ale taka właśnie była Christine McVie. Zawsze. Była cicha w środku chaosu, jakim było Fleetwood Mac, z boku za klawiaturą, gdy na scenie rozwijała się opera mydlana. Była najbardziej konsekwentnie świetnym autorem piosenek w zespole pełnym płodnych autorów. Była tą, którą lubiłeś najbardziej, kiedy naprawdę o tym myślałeś, ale musiałeś naprawdę o tym myśleć, bo ona była tą, o której myślałeś najmniej

Była stabilną ręką na kierownicy, kierownikiem biura rock & rolla. A jeśli chcesz wiedzieć, czy tego właśnie chciała, rozważ to: jej prawdziwe nazwisko, nazwisko, z którym mogłaby wyjść na światło dzienne, gdyby nie przyjęła nazwiska byłego męża Johna McVie, to Christine Perfect

Christine pisała doskonałe popowe piosenki dla Fleetwood Mac przez kilka lat, zanim zespół wybuchł. Po kilku albumach grających z grupą, dostała utwór lub dwa na każdym z ich wczesnych albumów z lat 70. Wiecie, te z upiornymi okładkami, które mijało się w sklepie z płytami. Pierwszym z nich był „Morning Rain,” na Future Games

Future Games, a także cztery kolejne LP zespołu, były jajecznicą bluesa, progresu i czegokolwiek innego, co ciągle zmieniający się skład zespołu próbował robić. Nie była to właściwa wizytówka dla muzyki pop, ale przedsmak tego, co miało nadejść dla zespołu. Ale nawet w tych twórczych momentach, wrażliwość Christine przeniosła się na jej kolegów z zespołu. Nie byłoby „Sentimental Lady” – singla Fleetwood Mac z 1972 roku, który został ponownie nagrany i wydany jako utwór solowy byłego gitarzysty Boba Welcha w 1977 roku – bez wpływu Christine. Ona osiągnie ten poziom popowej wielkości jeszcze dziesiątki razy; Welch w większości nie

Dopiero gdy Stevie Nicks i Lindsey Buckingham i ich piosenki (i ich historia, i ich siła gwiazd) zostały wprowadzone do mieszanki, piosenki Christine znalazły swoje idealne środowisko. To były te piękne, pełne nadziei, te, których potrzebowałeś po emocjonalnym zamęcie piosenek Buckingham/Nicks. Była postacią z opery mydlanej z fajną fabułą, tą, której widok przynosi ulgę po kolejnej kłótni super pary. I te sceny i piosenki były prawdopodobnie bardziej popularne na początku: trzy z czterech singli z pierwszego albumu Buckingham/Nicks-era Fleetwood Mac – „Over My Head”, „Warm Ways” i „Say You Love Me” – były autorstwa McVie

A potem sprawy wybuchły, we wszystkich sposobach, w jakie może wybuchnąć rzecz, z Plotki. „Dreams” może mieć odrodzenie na TikTok jako ścieżka dźwiękowa do faceta na deskorolce pijącego sok żurawinowy, ale „Don’t Stop” popped ponownie jako piosenka tematyczna Konwencji Narodowej Demokratów w 1992 roku i inauguracji Billa Clintona. Piosenka sygnalizowała, że nowe pokolenie przejmuje władzę i choć możemy się spierać o dziedzictwo wyżu demograficznego (i Clintonów), nie potrafię powiedzieć, jak zaskakująco świeże było to wszystko w tamtym czasie. (Mam na myśli konwencję republikańską z 1992 roku, na której Pat Buchanan rapował o wojnie kulturowej)

Lindsey Buckingham zajął więcej pozycji lidera w Fleetwood Mac po Plotki, a po tym albumie ukazał się podwójny album Tusk Chaotyczny, zły, nadęty i fascynujący, Tusk był Temple of Doom do Plotki’ Raiders of the Lost Ark. I nawet przez kokainę i ego, Buckingham wiedział, że ruch jest po to, aby kopnąć go z piosenką McVie

Christine po tym wszystkim wydała tylko kilka solowych płyt, z których pierwsza dała 1984- najlepszy rok w historii muzyki pop-dwa najlepsze single: „Love Will Show Us How” i „Got a Hold On Me”

Więc oto do nieśpiewających. Christine McVie zmarła dziś w wieku 79 lat po krótkiej chorobie. Nie chciała być nazwiskiem. Pozwoliła, by jej piosenki stworzyły nazwisko dla niej. A jej piosenki były doskonałe

Advertisement – Continue Reading Below