Jak wymienić ekran laptopa: Uzyskanie lepszego panelu wyświetlacza dla laptopa

_{CheckUp – hacki dla lepszego życia technologicznego}

Większość sprzedawanych dziś laptopów w przystępnej cenie jest wyposażona w panele IPS o rozdzielczości 60% sRGB lub, co gorsza, panele TN – tak jak pięć czy sześć lat temu. Ekrany AMOLED i IPS o wysokiej częstotliwości odświeżania pozostają unikalną cechą laptopów kosztujących co najmniej 700 USD (realistycznie patrząc, mamy do czynienia z 1000 USD lub więcej).

Jest coś, co łączy tani panel TN 768p, porządny panel IPS 1080p i rewelacyjny panel OLED 2160p. Jest to interfejs. Zdecydowana większość paneli laptopowych wydanych w ciągu ostatnich 10 lat wykorzystuje interfejs eDP zarówno dla danych jak i zasilania. Oznacza to, że można pozbyć się okropnego wyświetlacza, z którym laptop był dostarczany, na rzecz lepszej opcji, która jest łatwiejsza dla oczu i potencjalnie pozwala na dodatkowe zastosowania (takie jak edycja zdjęć), które wcześniej nie były wykonalne.

Aby móc dokonać właściwego wyboru, trzeba być świadomym kilku istotnych różnic między różnymi panelami. Panele wykorzystujące interfejs eDP różnią się wieloma rzeczami, w tym (ale nie tylko):

• Bazowa technologia & specyfikacja interfejsu eDP
• Wielkość przekątnej, rozdzielczość, częstotliwość odświeżania, rodzaj powierzchni
• Jak są utrzymywane w miejscu
• Jasność, współczynnik kontrastu, głębia kolorów (czytaj pokrycie przestrzeni barw)
• Kompatybilność z wejściem dotykowym
• Do czego zostały zaprojektowane

Ostatni punkt jest najprostszy do zrozumienia i docenienia. Panele wykonane dla laptopów muszą być lekkie, cienkie i o umiarkowanym poborze mocy, podczas gdy panel przeznaczony dla telewizora musi być jasny i o dużej powierzchni.

Technologia: Unikaj TN, uważaj na AMOLED

Większość laptopów znalezionych na półkach sklepowych w maju 2023 roku ma panele IPS (lub IPS-like) 60 Hz. Technologia IPS pozwala na uzyskanie przyzwoitych współczynników jasności i kontrastu, dokładnego odwzorowania kolorów, szerokich kątów widzenia i dość szybkiej częstotliwości odświeżania przy zachowaniu dość niskiego poboru mocy. Większość paneli IPS przeznaczonych do stosowania w laptopach posiada dwukanałowe, 30-pinowe wejście Embedded DisplayPort (eDP), natomiast panele o rozdzielczości wyższej niż 1920×1200 najczęściej wykorzystują 40-pinowe złącze eDP z 2 lub 4 kanałami danych.

Wyświetlaczy TN i VA należy się wystrzegać. Są one gorsze od wyświetlaczy IPS w prawie wszystkich aspektach, a jednak kosztują prawie tyle samo. Apple, na przykład, przestał sprzedawać swój ostatni MacBook, aby wyposażyć go w ekran TN w 2018 roku.

Ekrany oparte na technologii AMOLED są znane z doskonałych współczynników kontrastu, niemal pełnego pokrycia przestrzeni kolorów NTSC i P3, obsługi HDR i innych korzyści. Te atuty nie przychodzą za darmo, ponieważ takie wyświetlacze wymagają wyższej przepustowości i znacznie więcej mocy niż ich odpowiedniki IPS. Panele AMOLED są również dość kosztowne. Dobry panel IPS można dostać za mniej więcej 70 USD, podczas gdy najtańszy wyświetlacz AMOLED Samsunga do laptopa (13,3 cala, 1920×1080) kosztuje dwa razy tyle.

Samsung jest w zasadzie jedyną firmą, która oferuje szeroką gamę paneli AMOLED do laptopów. Koreański gigant produkuje obecnie kilka ekranów 1080p AMOLED o przekątnych 13,3 i 15,6 cala; wykorzystują one 2-kanałowe i 30-pinowe złącza eDP. Opcje o wyższych rozdzielczościach (2880×1800, 3840×2160 i tak dalej) korzystają z 4-kanałowego i 40-pinowego połączenia eDP.

Podobnie jak HDMI, interfejs DisplayPort został zaprojektowany z myślą o kompatybilności wstecznej. Nie będzie więc zapewne problemów z podpięciem panelu o specyfikacji eDP 1.4 do laptopa, który ma na płycie głównej port eDP 1.3 i odwrotnie. Należy zachować ostrożność w przypadku paneli AMOLED o rozdzielczości wyższej niż 1920×1080 i IPS o rozdzielczości wyższej niż 3200×1800; wiele z nich wymaga specjalnych trybów kompresji danych, z którymi laptopy wydane przed 2016 rokiem raczej nie będą kompatybilne. Jeszcze więcej ostrożności należy zachować, jeśli chcemy sprawić sobie panel o wysokiej częstotliwości odświeżania (powiedzmy 1080p 240 Hz). Większość takich paneli do poprawnego działania wymaga nowoczesnej karty graficznej GeForce GTX lub GeForce RTX. Jeśli masz laptopa starszego niż pięć lat lub laptopa z naprawdę niskiej półki, najlepiej byłoby ograniczyć swoje poszukiwania lepszego panelu tylko do opcji o specyfikacji eDP 1.2.

Aby zorientować się, z jakiego interfejsu korzysta panel, który posiadasz, pobierz HWiNFO. To będzie punkt wyjścia dla twoich przyszłych badań. Gdy będziesz miał już nazwę panelu, będziesz mógł sprawdzić jego specyfikację; Panelook jest właśnie odpowiednim miejscem, aby to zrobić. Alternatywnie, możesz wyrwać oryginalny panel z pokrywy, aby poszukać małej naklejki z dokładnym numerem modelu. Uważaj, aby nie uszkodzić panelu podczas rozbierania pokrywy; krótkie przewodniki na ten temat dla większości laptopów można znaleźć na YouTube. Dla odniesienia, większość pokryw wyświetlacza składa się z rzeczywistej pokrywy, na której siedzi wyświetlacz wraz z kamerą internetową, oraz plastikowej ramki, która siedzi na górze ekranu, trzymając go w miejscu za krawędzie. (Kanapka? Czy ktoś powiedział kanapka?) Inaczej jest w przypadku dotykowych ekranów laptopów, gdzie szkło od krawędzi do krawędzi jest umieszczone na górze panelu, a wszystko jest sklejone; wolelibyśmy nie zadzierać z takim wyświetlaczem.

Wielkość przekątnej, rozdzielczość, częstotliwość odświeżania, rodzaj powierzchni

Najpopularniejsze rozmiary ekranów laptopów to 15,6″ (39,6 cm), 14″ (35,6 cm), 13,3″ (33,8 cm), 17,3″ (43,9 cm), 16″ (40,6 cm), 11,6″ (29,4 cm). Choć zwykle można zrobić coś takiego jak zainstalowanie ekranu 13,3-calowego w miejscu, gdzie był ekran 14-calowy, nie jest to zalecane.

Jeśli chodzi o rozdzielczości, to zdecydowanie najpopularniejsza jest 1920×1080 znana również jako Full HD lub FHD. Wymaga ona dwóch kanałów eDP. Rozdzielczości niższe od tej reprezentowane są najczęściej przez opcję 1366×768 (nazywają ją HD) i do wyświetlania tych wystarczy jeden kanał. Wyższe rozdzielczości to 1920×1200, 2880×1800, 2560×1440, 2560×1600, 3840×2160, 3840×2400, 3000×2000 i tak dalej. Wymagają one zazwyczaj 4 kanałów eDP.

Większość ekranów laptopów odświeża swoją zawartość 60 razy na sekundę. Jest to ich częstotliwość odświeżania. Ekrany o wyższej częstotliwości odświeżania (144 Hz, 165 Hz, 240 Hz, 300 Hz i tak dalej) są przeznaczone do potężnych laptopów do gier; te najczęściej wykorzystują 4-kanałowe, 40-pinowe złącze eDP w wersji 1.4 lub wyższej.

Last but not the least, ekran może być matowy, lub błyszczący. Ekrany błyszczące są ostrzejsze, ale zachowują się jak lustra w obecności jakiegokolwiek źródła jasnego światła. Matowe ekrany są nieco łatwiejsze do pracy na zewnątrz, ponieważ blask jest mniejszym problemem; jednak obraz na takich ekranach wydaje się nieco ziarnisty/rozmyty.

W jaki sposób panel jest przymocowany do pokrywy wyświetlacza?

Niektóre panele są przykręcane do pokrywy wyświetlacza, podczas gdy inne są trzymane przez klej. Ponadto, mała płytka zawierająca sterownik panelu (i często również diody LED podświetlenia) może zwisać nieco poniżej panelu, lub może być zintegrowana z panelem w niepozorny sposób. Zanim kupisz nowy panel, będziesz musiał rozgryźć te ważne drobiazgi.

Jasność, współczynnik kontrastu, głębia kolorów (czytaj pokrycie przestrzeni barw)

Większość obecnych paneli IPS dobrze radzi sobie z jasnością około 250 cd/m² i o ile jest to w zupełności wystarczające do pracy w pomieszczeniach, to aby użytkownik był w stanie rozróżnić zawartość ekranu na zewnątrz, wymagane będzie co najmniej 350 cd/m². Jeśli więc zadajemy sobie trud zakupu nowego panelu, warto zwrócić uwagę na panele jaśniejsze niż 300 nitów. W rzeczywistości, niektóre laptopy statek z opcji ekranu tak jasne, jak 1000 nitów, a nawet więcej niż to.

Współczynnik kontrastu? Im więcej, tym lepiej. Panele dobrej jakości mają współczynnik kontrastu 1000:1 lub wyższy.

Głębia kolorów. Teraz to jest miejsce, gdzie „WOW!” oddziela się od „Oh”. Wyświetlacze tańszego typu są ograniczone do 6-bitowej głębi kolorów, co oznacza, że nie będą w stanie pokryć więcej niż dwie trzecie sRGB, lub połowę NTSC. Przyzwoite panele są 8-bitowe, co pozwala im wyświetlać blisko 100% sRGB i mniej więcej trzy czwarte NTSC; panele z wyższej półki (przywitaj się z AMOLED) są 10-bitowe i są w stanie pokryć przestrzenie kolorów NTSC i DCI-P3 niemal w całości.

Kompatybilność z wejściem dotykowym

Jeśli ekran jest przystosowany do obsługi dotykowej, oznacza to zazwyczaj, że na jego wierzchu znajduje się dodatkowa warstwa szkła. Szkło jest połączone z drobną siatką bardzo cienkich przewodów, które pozwalają odpowiedniemu kontrolerowi zrozumieć, poprzez ciągłe mierzenie właściwości przewodów, że użytkownik dotyka ekranu, a następnie obliczyć, gdzie dokładnie to się dzieje i dać znać OS o tym. Ekrany z obsługą dotyku mają tendencję do używania połączenia I2C lub USB i są ogólnie trudniejsze do pozyskania i wymiany niż ekrany bez obsługi dotyku.

Składanie wszystkiego w całość

Teraz, gdy znamy już wszystkie podstawy, zobaczmy co możemy zrobić z tą wiedzą. Załóżmy, że mamy tani laptop Asusa z kiepskim 6-bitowym ekranem. Ten ostatni to 14-calowa przypadłość 1080p z dyndającą pod panelem płytką kontrolera.

Funkcja Advanced Search w Panelook pozwoli nam w minutę znaleźć zamiennik tego panelu BOE. Chcemy 14-calowy panel 1080p o jasności co najmniej 300 nitów i z co najmniej 90% pokryciem sRGB. Potrzebujemy, aby posiadał on 30-pinowe wejście eDP, które znajduje się w prawej części płyty (pod warunkiem, że panel jest odwrócony od nas). Zróbmy tak:

Sergey Tarasov – Senior Tech Writer – 2252 artykuły opublikowane na Notebookcheck od 2010 r

Uwielbiam czytać różne rzeczy. Uwielbiam też zajmować się różnymi urządzeniami elektronicznymi, czy to zdalnie sterowaną zabawką, czy nowym MacBookiem. Kiedy nie jestem w pracy, możesz spróbować poszukać mnie gdzieś w górach Republiki Ałtaju, w Rosji.