Jakie kwestie zostały rozstrzygnięte na Konwencji Konstytucyjnej?
Główną kwestią podczas Konwencji było to, czy więcej władzy będzie miał rząd federalny czy stany. Wielu delegatów uważało, że rząd federalny powinien mieć możliwość unieważniania praw stanowych, ale inni obawiali się, że silny rząd federalny będzie uciskał obywateli.
Jak Konstytucja USA wzmocniła instytucję niewolnictwa?
Mimo to, niewolnictwo otrzymało w Konstytucji ważną ochronę. Osławiona klauzula trzech piątych – która liczyła trzy piąte niewolniczej populacji stanu przy rozdzielaniu reprezentacji – dała Południu dodatkową reprezentację w Izbie Reprezentantów i dodatkowe głosy w Kolegium Elektorskim.
Jaki był skutek klauzuli trzech piątych w Konstytucji?
Artykuł pierwszy, sekcja druga Konstytucji Stanów Zjednoczonych deklarował, że każda osoba, która nie była wolna, będzie liczona jako trzy piąte wolnej jednostki dla celów określenia reprezentacji kongresowej. Klauzula trzech piątych” zwiększyła w ten sposób polityczną siłę stanów posiadających niewolników.
Jak liczono niewolników dla celów proporcjonalnej reprezentacji?
Delegaci z Południa argumentowali, że ich niewolnicy są wliczani do populacji, co daje im więcej reprezentantów. Rezultatem był osławiony „Kompromis Trzech Piątych”, w którym niewolnicy byli liczeni jako trzy piąte wolnej osoby.
Czy klauzula trzech piątych nadal jest w Konstytucji?
Konstytucja USA nie releguje czarnych do statusu „trzech piątych osoby”. Klauzula trzech piątych zostałaby pominięta i ewentualnie zastąpiona sformułowaniem, że „inne osoby” nie byłyby liczone przy podziale.
Dlaczego południowe stany chciały, by niewolnicy byli wliczani do ich populacji?
Tylko południowe stany miały dużą liczbę niewolników. Zaliczenie ich do populacji znacznie zwiększyłoby siłę polityczną Południa, ale oznaczałoby też płacenie wyższych podatków. Była to cena, którą południowe stany były skłonne zapłacić. Argumentowały za liczeniem niewolników.
Gdzie stosowana jest reprezentacja proporcjonalna?
System ten jest używany w wielu krajach, w tym w Finlandii (otwarta lista), na Łotwie (otwarta lista), w Szwecji (otwarta lista), w Izraelu (krajowa zamknięta lista), w Brazylii (otwarta lista), w Nepalu (zamknięta lista) przyjęta w 2008 roku w pierwszych wyborach do CA, w Holandii (otwarta lista), w Rosji (zamknięta lista), w RPA (zamknięta lista), w Demokratycznej Republice …
