Jakim cudem jest rzeka?
„Jakim cudem jest rzeka” – napisał kiedyś przyrodnik. „Ogromna objętość materii bezustannie przetacza się przez pola i łąki tej znacznej ziemi, spiesząc się z wysokich miejsc, przez stabilne mieszkania ludzi i egipskie piramidy, do swego niespokojnego zbiornika.”
Co jest źródłem rzeki?
Początek rzeki nazywany jest źródłem. Źródło rzeki to najdalszy punkt na rzece od jej ujścia. Wiele rzek powstaje, gdy deszcz spływa ze wzgórz, ale czasem źródłem jest jezioro, czasem bagno, a czasem źródło, w którym woda wypływa z ziemi.
Dlaczego tak desperacko spieszymy się z sukcesem?
„Dlaczego mamy być w tak desperackim pośpiechu, aby odnieść sukces i w tak desperackich przedsięwzięciach? Jeśli człowiek nie dotrzymuje kroku swoim towarzyszom, to może dlatego, że słyszy inny bęben. Niech podąża za muzyką, którą słyszy, jakkolwiek miarową lub odległą.”
Co oznacza pokora jak ciemność odsłania światła niebieskie?
3. Thoreau pisze: „Pokora jak ciemność odsłania niebiańskie światła” Co ma na myśli? Kiedy Thoreau pisze stwierdzenie: „pokora jak ciemność odsłania niebiańskie światła”, konstatuje, że człowiek nie musi koniecznie się chwalić, aby podkreślić swoje zalety i siebie przed innymi ludźmi.
Co się dzieje, gdy człowiek nie dotrzymuje kroku swoim towarzyszom, może dlatego, że słyszy inny bęben?
Jeśli mężczyzna nie dotrzymuje kroku swoim towarzyszom, być może to dlatego, że słyszy innego bębniarza. Kiedy to mówi, ma na myśli to, że osoba, która zachowuje się w „dziwny” sposób, może po prostu mieć inne wartości niż reszta społeczeństwa – postępuje w sposób, który według jej wartości jest właściwy.
Co Thoreau ma na myśli, kiedy pisze?
To co Thoreau ma na myśli pisząc „nie jeździmy na kolei, ona jeździ na nas” to to, że stajemy się coraz bardziej zależni od technologii. To wspaniałe, że technologia zmieniła każdy aspekt naszego życia, jeśli używamy jej z umiarem i do pracy lub poprawy naszych warunków życia, To jest wspaniałe.
Jaki jest styl Thoreau?
Henry David Thoreau Styl pisania Thoreau jest gęsty od metafor i wypełniony zdaniami, które spiętrzają obserwację po obserwacji i refleksję po refleksji, aż, zanim się zorientujesz, dotarłeś do końca akapitu, nie stawiając ani jednej kropki.
