Osiem trafień Finna zmniejsza obawy Middlesex przed spadkiem

Lord’s, 19-21 września 2017 r

, Specsavers County Championship Division One

Middlesex 233 (Roland-Jones 53, Rayner 52*) i 152 (Robson 58, Bailey 5-44) pokonali Lancashire 165 (Murtagh 4-49) i 184 (Finn 8-79) po 36 biegów

Drugi rok z rzędu krajowy krykiet zakończył się na Lord’s w ekscytujący sposób. Tym razem nie podnoszono srebrnej zastawy, ani nie płakano w pawilonie. W tym roku w szatni panowała raczej ulga niż szampan. Ale dzięki kolejnemu wirtuozerskiemu występowi w kręglach, tym razem Stevena Finna, który zdobył 8 za 79, aby pokonać Lancashire, Middlesex opuściło strefę spadkową, a do rozegrania pozostało jeszcze starcie z Somerset.

Wszystko poszło dobrze dla Finna, grającego w kręgle z tempem, kontrolą i werwą człowieka działającego blisko swojego szczytu, obawiającego się, że musi być człowiekiem, który zachowa status swojego hrabstwa w Division One. Jedyna skaza na nieskazitelnym dniu 28-latka pojawiła się, gdy członek prasy przypadkowo kopnął jego piwo. Na szczęście był to tylko Fosters.

Zimne, twarde liczby są niezwykłe same w sobie, nie tylko dlatego, że podkreślają pewne osobliwości w katalogu Finna. Wynik 8 na 79 był jego najlepszym w pierwszej klasie krykieta od czasu spektakularnego 9 na 37 przeciwko Worcestershire w kwietniu 2010 roku – miesiąc po tym, jak zadebiutował w teście Anglii przeciwko Bangladeszowi w Chittagong. Był to także jego pierwszy pięciobramkowy remis od lipca 2015 roku, kiedy to triumfalnie powrócił do tego formatu przeciwko Australii z wynikiem 6 na 79. Jego ostatni pięciobojowy występ w Championship Cricket miał miejsce przeciwko Nottinghamshire – 5 na 91 w Lord’s w kwietniu 2014 roku.

W kontekście gry, zdobycz Finna była Roy of the Rovers rzeczy, w czasie, gdy Middlesex potrzebował go najbardziej. Po rozpoczęciu dnia bez Toby’ego Rolanda-Jonesa, off-spinner Ollie Rayner doznał kontuzji mięśnia międzyżebrowego. Obaj najprawdopodobniej nie zagrają w Taunton, gdzie czeka na nich grząskie boisko. „Ollie nie zagra w przyszłym tygodniu”, powiedział Voges. „Ledwo mógł tam oddychać” Jakże wyjątkowe było więc to, że Rayner – tak dobry człowiek w drużynie – kontynuował grę na boisku i wykonał oszałamiający chwyt, nurkując w lewo, aby złapać latającą grubą krawędź prawą ręką, aby usunąć niebezpiecznego Ryana McLarena za dziewiątą bramkę Lancashire i siódmą Finna.

Wielu myślało, że Lancashire wygrało po tym, jak Haseeb Hameed, który potrzebował znaczącego wyniku, aby wziąć udział w nadchodzącej trasie Ashes, otrzymał cios od Jamesa Harrisa w dolną część dłoni (po prawej) na początku 26. overu. Po długiej przerwie z fizjoterapeutą i sprawdzeniu, czy Hameed jest w stanie skutecznie trzymać kij, wycofał się z kontuzją. Chociaż był w stanie wrócić po furtce McLarena, Lancashire potwierdziło pod koniec dnia, że doznał złamania palca. Chociaż nie jest to nawrót kontuzji, której doznał w Indiach podczas ostatniej zimowej serii testowej, czyli złamania małego palca lewej ręki, niemożność popchnięcia sprawy w przyszłym tygodniu, nie mówiąc już o czasie rekonwalescencji po kontuzji, prawie na pewno wyklucza go z rywalizacji o Australię.

Z drugiej strony Finn przesunął się na przód kolejki. Problem z plecami Rolanda-Jonesa – Anglia, wraz z Middlesex, umówiła się na tomografię komputerową po tym, jak zapobiegawcze badanie drugiego dnia nie przyniosło rozstrzygnięcia, a wyniki mają zostać ujawnione jutro – oraz czucie Marka Wooda sprawiają, że Anglia niepokojąco nie ma odpowiedniego czynnika X przed Australią. Voges, jako rezydent Aussie, przedstawił swoje przemyślenia na temat tego, czy Finn powinien wziąć udział w tournee: „Grał tak dobrze, jak nigdy wcześniej. Jeśli będzie tak rzucał, to powinien. Na sto procent. Miał rytm, jego tempo było wysokie, a jego obszary były dobre” Finn był bardziej flegmatyczny.

„Zobaczymy, co się wydarzy. Jestem całkiem zadowolony z tego, jak wygląda moja gra. Czułem się naprawdę dobrze. Czułem, że moje tempo było odpowiednie przez większość meczu. To od selekcjonerów i tego, kto wybierze drużynę, zależy, kto pojedzie na Down Under. To naprawdę ekscytująca okazja i naprawdę ekscytująca perspektywa, aby potencjalnie – miejmy nadzieję – znaleźć się w składzie.

„Mam doświadczenie w grze tam, zarówno w jednodniowych meczach międzynarodowych, jak i testowych. Dobre i złe. Myślę, że mógłbym się przydać każdej grupie, która tam pojedzie” Finn był częścią drużyny, która wygrała z Anglią 3:1 w sezonie 2010-11, ale odpadł po rozegraniu pierwszych trzech testów. W tym momencie serii żaden z angielskich łuczników nie zdobył więcej niż 14 wicketów.

Czy nawet bez Ashes na horyzoncie można kiedykolwiek dyskutować o Finnie bez mówienia o angielskich referencjach? Wydaje się istnieć na tej osobliwej płaszczyźnie między grą okręgową a międzynarodową. Zbyt dobry dla jednego, jury wciąż nie jest w stanie ocenić drugiego. Ale według własnej oceny Finna, w tym sezonie nie był on w najlepszej formie dla Middlesex. Możliwość odegrania tak znaczącej roli w tym zwycięstwie, przeciwko hrabstwu, które zaoferowało mu lukratywny kontrakt na przeprowadzkę wcześniej tego lata, była najmniejszą rzeczą, jaką był winien swojemu klubowi z dzieciństwa.

„Grałem dla tego klubu przez długi czas i jestem bardzo dumny z reprezentowania go i będę w przyszłości. Najwyższy czas zrobić coś dla chłopaków!”

Obie drużyny przyjechały dziś z meczem idealnie ustawionym dla neutralnych. Lancashire rozpoczęło dzień, potrzebując 175 dodatkowych biegów, aby osiągnąć cel 221. Middlesex, dziewięć szans. Kadry po obu stronach spoglądają w zimę i zastanawiają się, czy powinni robić własne plany.

Początkowy zryw Finna z Pavilion End nadał ton: pięć przyłożeń o idealnej długości, aby zdjąć kikut Liama Livingstone’a i owinąć kapitana Lancashire Stevena Crofta nisko na przedniej podkładce za dwa wickety, tracąc zaledwie 14 biegów. Voges, pełniący rolę kapitana po tym, jak James Franklin zrezygnował z udziału w tym meczu, musiał rotować trzema seamerami, wiedząc jednocześnie, że Finn potrzebuje przestojów na boisku, aby przygotować się na wybuchy, które odmienią losy tego meczu.

Tim Murtagh i Harris byli idealnymi partnerami, oferując kontrolę i zbierając dwa, które Finn zostawił. Shivnarine Chanderpaul, chłodny jak lód, zaprawiony jak dąb, był marką w niebezpiecznej środkowej kolejności. Murtagh uwięził go z przodu, pozostawiając Lancashire na 59 na 4, 162 wciąż do zdobycia.

Cios Hameeda nastąpił, zanim Dane Vilas nadał pościgowi impetu, wykorzystując przestoje Finna do prowadzenia i cięcia Murtagha oraz pomysłowej pracy Raynera z odwrotnymi zamachami i dziwnym chip-and-charge w dół do midwicket. Czterorundowy zryw Finna przed lunchem, choć nieco kosztowny, pozwolił Vilasowi złapać w rękawice nogę, próbując zahaczyć dobrze wycelowany bouncer.

Kontratak Vilasa został przeprowadzony przez McLarena i Jordana Clarka – ten ostatni zdobył sześć z siedmiu granic przeciwko Finnowi, zanim stał się jego piątą ofiarą w inningsie. Wysiłek Harrisa został nagrodzony, gdy Tom Bailey został uznany za lbw, a szósty gol Finna padł, gdy Kyle Jarvis zmusił Vogesa do złapania genialnego chwytu nad jego głową przy pierwszym ślizgu.

Matthew Parkinson, poprzedni najlepszy z 9, wyszedł, aby utrzymać koniec w imieniu McLarena. Razem zbliżyli się do 38 punktów. Następnie ostra dostawa od Finna, próba rampy od McLarena i worldie od Raynera na drugim ślizgu. Wyszedł odważny Hameed, w widocznym dyskomforcie, aby zablokować kilka piłek (Middlesex nie miał wątpliwości, że pomimo złamanego palca wyjdzie na koniec). Parkinson, na 13, wiedział, że jest jedyną nadzieją Lancashire. Uderzenie nisko do Vogesa zostało przyjęte, zwieńczając genialny wysiłek w polu, aby dać Finnowi jego ósme miejsce i przypieczętować cenne trzecie zwycięstwo w sezonie dla Middlesex.

Obecnie broniący tytułu mistrzowie zajmują trzecią lokatę, ale nie mają złudzeń, że choć raz tabela kłamie. Idą do Somerset, kierując własnym losem. To wszystko, o co mogliby prosić.

Vithushan Ehantharajah jest autorem artykułów sportowych dla ESPNcricinfo, serwisu Guardian, All Out Cricket i Yahoo Sport

Natychmiastowe odpowiedzi na pytania dotyczące T20