W Niedzielę Wielkanocną stacja Showtime wyemitowała pierwszy odcinek Pierwszej damy , co jest właściwe, ponieważ prawie mnie zabił i jednocześnie napełnił życiem na nowo. Z takimi gwiazdami jak Viola Davis, Michelle Pfeiffer, Gillian Anderson, Kiefer Sutherland, Ellyn Burstyn i Aaron Eckhart w obsadzie, produkcja mogła być niezwykła. Nawet wybuchowa. Ale zamiast tego była bardziej jak Czwarty lipca, a mówiąc to, mam na myśli czwarty lipca, kiedy to mój tata prawie podpalił nasz dom po przewróceniu bloku fajerwerków.
Oparty na prawdziwych wydarzeniach serial śledzi losy Michelle Obamy, Betty Ford i Eleanor Roosevelt (granych odpowiednio przez Davis, Pfeiffer i Anderson) przed i w trakcie pełnienia przez nie funkcji urzędników państwowych. Wydaje się, przynajmniej w pierwszych dwóch odcinkach, że nie ma prawdziwej struktury odcinków. Po prostu obracasz się w przedziale 80 lat, przeskakując z jednego przypadkowego punktu w życiu Michelle Obamy do równie wyrwanego z kontekstu winiety z życia Eleanor Roosevelt. Na początku myślałem, że te Żona podróżnika w czasie-style shenanigans będą przeszkodą w oglądaniu, ale szybko stały się darem; pozostań w jednej fabule zbyt długo i to, jak niewiarygodnie zła jest większość występów, staje się zbyt oczywiste.
W najnowszej linii czasowej portret Michelle Obamy w wykonaniu Davis jest wręcz obraźliwy. Nie jest mi przyjemnie przyznać się do czegoś takiego, ponieważ Davis jest zazwyczaj niezwykłą aktorką. Ale z jakiegoś powodu, grając jedną z najbardziej uwielbianych Pierwszych Dam Stanów Zjednoczonych w historii, Davis postanowiła wykorzystać każdą uncję energii w swoim ciele i skierować ją na twarz, co zaowocowało niezrozumiałą sytuacją permanentnie wykrzywionych ust. Martwiąc się, że brakuje mi jakiegoś niuansu w wyglądzie Michelle, którego nigdy nie zauważyłam, zajrzałam na Twittera, gdzie wygląda na to, że nikt z oglądających program nie mógł skupić się na niczym innym. (Nie pomaga fakt, że dział makijażu najwyraźniej miał tajną misję kamikadze tego serialu przy użyciu kredki do brwi i protetyki)
Ta zawartość została zaimportowana z serwisu YouTube. Być może będziesz w stanie znaleźć tę samą zawartość w innym formacie lub uzyskać więcej informacji na ich stronie internetowej.
Barack (grany przez The Handmaid’s Tale’s O-T Fagbenle) pada ofiarą podobnie przesadzonego losu. Choć Fagbenle sprawia przyzwoite wrażenie Obamy (uwaga: wrażenie to nie to samo, co gra aktorska), nawet to trudno docenić, gdy próbuje się zrozumieć, dlaczego ma (1) naprawdę ciekawy makijaż? (2) protetyczne uszy, które potencjalnie pochodzą z nadchodzącego prequela Władcy Pierścieni . Pierwsza Dama również miała w zanadrzu kilka osobliwych wyborów dla Eleanor.
Mam pewną teorię – wciąż ją dopracowuję, przyznaję – że duch Margaret Thatcher tak bardzo wkurzył się na Gillian Anderson za jej świetne sportretowanie premier w The Crown , że teraz nawiedza jej ciało, gdy Anderson próbuje wcielić się w inną historyczną ikonę. Wrażenie Thatcher pojawia się i znika, gdy Anderson próbuje mówić z tak wystającym przodozgryzem, że Jerri Blank zapytałaby: „Czy zastanawiałaś się nad pracą dentystyczną?” Każda scena jest okropna na swój własny, piękny i przerażający sposób. Można też powiedzieć coś o tym, że większość scen Kiefera Sutherlanda jako Franklina Delano Roosevelta to po prostu jego wygłupy, próbujące udawać polio, ale jesteśmy w zbyt bliskim sąsiedztwie zbyt wielu świąt religijnych, żebym mógł to dalej komentować.
Dopiero gdy Michelle Pfeiffer wciela się w postać Betty Ford, zdaję sobie sprawę, że połowa problemu leży w scenariuszu. Pfeiffer daje jedyny możliwy do uratowania występ z całej grupy, wlewając w Betty Ford kilka kropel wiarygodnego człowieczeństwa. To nie lada wyczyn, zważywszy na to, że pierwsze ujęcie, w którym widzimy Ford, to jej taniec na słońcu z koktajlem o drugiej w nocy, stąpająca po czasopismach opisujących tropikalne wakacje, na które wybierze się po zakończeniu życia publicznego. Wydaje się to szalenie niestosowne. Ford był alkoholikiem, a nie kretynem.
Takie płytkie traktowanie jest głównym problemem serialu. Pomimo bogatego materiału źródłowego, The First Lady wybiera najłatwiejszą drogę dla wszystkich swoich bohaterów. Jest to błędne – do tego stopnia, że jest wręcz lekceważące – a ja będę oglądać każdy odcinek, ponieważ coś tak nieporęcznego jest warte podziwu. Och, być żywym podczas (prawdopodobnie bardzo krótkiej) ery klapy Violi. Co za widok, gdy Gillian Anderson tak bardzo zawodzi. Proszę, niech ktoś załatwi Pfeiffer wózek inwalidzki, żeby mogła odpocząć po dźwiganiu tego całego projektu na swojej małej ramie.
Jackson Lee Davis
Nie wiem dokładnie, co się stało z Pierwszą damą, ale dzięki temu na nowo zakochałam się w okropnej telewizji. Powiedz swoim znajomym. Upijajcie się przed każdym odcinkiem. I na Boga, wyślijcie Michelle list z kondolencjami. Kiedy ona zaszła wysoko, oni sięgnęli dna.
Ta zawartość jest tworzona i utrzymywana przez osobę trzecią, a następnie importowana na tę stronę, aby ułatwić użytkownikom podawanie adresów e-mail. Więcej informacji na temat tej i podobnej zawartości można znaleźć na stronie piano.io
