Przerażający atak szympansów w „Nope” mógł być zainspirowany prawdziwą historią

Najnowszy film Jordana Peele’a, „Nope”, pozostawił fanów na całym świecie z wieloma dyskusjami. Choć fabuła horroru sci-fi o pozaziemskiej inwazji jest prosta, to nawiązania i głębsze znaczenia zawarte w filmie pozostawiają głębsze wrażenie. Filmy Peele’a nigdy nie są jednowymiarowe, gdyż zyskał on reputację twórcy pakującego w nie zwroty akcji, zakręty i dużą dawkę społecznego komentarza.

Jednym z najdziwniejszych aspektów „Nope” jest backstory granego przez Stevena Yeuna Ricky’ego „Jupe” Parka. Jupe wyjawia bratu-siostrze OJ (Daniel Kaluuya) i Emerald (Keke Palmer), że był kiedyś dziecięcym aktorem. Jednym z programów, z których był najbardziej znany, był popularny, ale krótkotrwały program o nazwie „Gordy’s Home”, a jego partnerem był szympans o imieniu Gordy.

Backstory „Gordy’s Home” Jupe’a w „Nope”

Pomimo tego, że Jupe jest mężem i ojcem trzech chłopców, spędza dużo czasu rozwodząc się nad swoim dzieciństwem, a konkretnie nad czasem spędzonym na planie „Gordy’s Home” W popularnym programie Jupe wcielał się w młodego syna kochającej się rodziny składającej się z jego matki, ojca, siostry i Gordy’ego, tytułowego szympansa. Jupe opowiada o tym, jak serial zyskał miano kultowego. Ma nawet sekretne sanktuarium dla serialu i jego pamiątek w ukrytym pokoju w swoim biurze, za które pewna para zapłaciła nieprzyzwoitą kwotę, aby spędzić w nim noc.

Jupe wyznaje, że show doczekało się wczesnego anulowania, ponieważ szympans, który grał Gordy’ego, przestraszony przez pękający balon, skończył atakując członków obsady. W trakcie trwania „Nope” widzimy więcej z ataku poprzez retrospekcje – przerażające sceny szympansa pokrytego krwią goniącego aktorów z planu. Najbardziej niepokojącą częścią jest młoda dziewczyna leżąca na podłodze przez cały czas trwania retrospekcji. Kanapa w większości zasłania jej ciało, ale widzimy jak jej nogi wystają i drgają. Kiedy szympans orientuje się, że ona wciąż się rusza, atakuje ją za kanapą. Gordy podchodzi do stołu, pod którym ukrył się Jupe, szukając towarzystwa młodego aktora, który stał się jego towarzyszem. Gordy sięga nawet pod stół, by uścisnąć mu pięść. Gdy Jupe sięga do tyłu, Gordy zostaje postrzelony w głowę przez kogoś spoza ekranu.

W obecnej linii czasu, Mary Jo, która grała siostrę Jupe’a w „Gordy’s Home”, przychodzi do parku Jupe’a o tematyce zachodniej, aby zobaczyć Star Lasso Experience, gdzie Jupe poświęca konia kosmicie na niebie dla rozrywki. Jupe wprowadza ją do tłumu jako swoją pierwszą miłość i kolega costar. Jak kamera przesuwa się do niej, widzimy kobietę siedzącą w bleachers noszących kapelusz i welon, aby pokryć jej twarz. Później, gdy nadlatuje kosmita i pojawia się wiatr, widzimy ją pod welonem. Gordy’s mauling has irreparably scarreded her face, as she was the girl mauled behind the couch.

Czy atak szympansa w „Gordy’s Home” jest oparty na prawdziwej historii?

Choć niepotwierdzone przez twórców filmu, istnieje szansa, że incydent z maltretowaniem Gordy’ego był oparty na prawdziwym incydencie z szympansem o imieniu Travis.

Sandra i Jerome Herold adoptowali w 1995 roku szympansa o imieniu Travis i wychowywali go tak, jakby był dzieckiem. Ubierając się jak człowiek i spożywając posiłki z parą, Travis był traktowany jak część rodziny. Jednak w 2009 roku, po prawie 15 latach życia wśród ludzi, Travis – wzburzony widokiem Charli Nash, przyjaciółki Sandry, trzymającej jego ulubioną zabawkę Tickle Me Elmo – wpadł w szał i zaatakował Nash, pozostawiając ją niewidomą z poważnymi obrażeniami twarzy i rąk, które wymagały przeszczepu twarzy w 2011 roku.

Atak Travisa na Nash wydaje się odzwierciedlać atak z „Nope”, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że Nash pojawił się w „The Oprah Winfrey Show” w 2009 roku, zaledwie kilka miesięcy po ataku. Podobnie jak Mary Jo w „Nope”, Nash nosiła kapelusz z welonem, aby zakryć swoją twarz.

Co oznacza historia Jupe’a?

Backstory Jupe’a to jedna z historii wyzysku. Dzięki występowi w hitowym filmie „Kid Sheriff” dostał pracę jako główny bohater w „Gordy’s Home”, tym samym programie wykorzystującym talenty wyjątkowo dobrze wyszkolonego szympansa. Całe dzieciństwo Jupe’a wydawało się owiane wyzyskiem ze strony rodziców i producentów projektów, w których występował. To, czy zdawał sobie z tego sprawę, jest kwestią dyskusyjną. Tak czy inaczej, ironia jego wychowania polega na tym, że w późniejszym życiu to on sam staje się wyzyskiwaczem. Jego Star Lasso Experience, gdzie dosłownie poświęca żywe istoty pozaziemskiej bestii na niebie, jest niczym innym jak wykorzystywaniem czegoś, czego nie rozumie dla pieniędzy.

Jupe tworzy fascynujące studium postaci, ponieważ jego trauma objawiła się w nieoczekiwany sposób: pychą. To, o czym my myślimy, że byłoby czymś strasznym i brutalnym, Jupe gloryfikuje. Zbudował świątynię dla serialu, który zakończył się w najgorszym dniu jego życia. Nawet pobiera opłaty za oglądanie go. Wspomina ten incydent nie jako przerażający, ale raczej niemal z sentymentem. Sugeruje nawet, by OJ i Emerald obejrzeli skecz „Saturday Night Live” oparty na tym zdarzeniu. Ostatecznie, postrzega to jako zmierzenie się ze śmiercią i wyjście z tego bez szwanku, zwycięsko. W jego mniemaniu, może to zrobić ponownie. Jest nietykalny.

Jupe jednak pozwolił, aby to spotkanie sprawiło, że uwierzył, że jest kimś wyjątkowym, kimś ważniejszym niż przeciętny człowiek i kimś, kto może kontrolować to, co niekontrolowane. Wystawia niepokojący spektakl, w którym masywny kosmita z nieba, o którym nic nie wie (poza tym, że lubi jeść konie), pożera niewinne stworzenia dla rozrywki. Ma czelność sądzić, że udało mu się oswoić bestię.

Kiedy Lucky, najnowszy koń, którego Jupe kupuje od OJ, odmawia wyjścia na zewnątrz, by zostać zjedzonym, kosmita kończy się wysysaniem całej widowni zamiast niego. Wierząc, że tragedia, która ma się wydarzyć, to tylko kolejna scena w show Jupe’a, żaden z nich nie odwraca wzroku, gdy bestia spada i pożera ich wszystkich. Pycha Jupe’a prowadzi dziesiątki ludzi, w tym jego własną rodzinę, do śmierci. On jest za to wyłącznie odpowiedzialny. Obcy na niebie nie może być odpowiedzialny za robienie tego, co przychodzi mu naturalnie – jedzenie – ale osoba tak zagubiona w swojej chciwości i samoświadomości z pewnością może być winna za maszerowanie niczego nie spodziewających się widzów na śmierć przez tego kosmitę.

Wiara Jupe’a w siebie i chęć zrobienia wszystkiego, co w jego mocy, aby zarobić pieniądze, gra z ogólnym tematem filmu. Ludzie nie potrafią odwrócić wzroku od widowiska, nawet jeśli byłoby to w ich najlepszym interesie. Niestety, nasze obecne społeczeństwo żyje dla obsceniczności. Nie potrafimy odwrócić wzroku. Żywimy się nią i utrwalamy ją w najgorszy z możliwych sposobów. Cała postać Jupe’a jest metaforą tego rodzaju toksycznych zachowań.