Recenzja Taylor 514ce

Z pewnością nie ma drugiego dużego producenta gitar, który robi więcej dla dbania o środowisko niż Taylor, zarówno w odkrywaniu nowych gatunków drewna do budowy gitar, jak i zachowywaniu zapasów rzadkich.

Bądźcie świadkami jego starannego zarządzania koa na Hawajach, ochrony hebanu Crelicam w Kamerunie, a także odkrycia „miejskich” drewien z wnętrza miast Kalifornii, takich jak miejski jesion, czy ten nowy dla nas, miejski ironbark.

Wiele kalifornijskich miast charakteryzuje się szerokimi bulwarami obsadzonymi drzewami, a kiedy nadchodzi czas ich wymiany ze względu na wiek, bezpieczeństwo lub inne kwestie, Taylor ratuje to skądinąd odpadowe drewno i oddaje je do najlepszego możliwego użytku – budując piękne, wysokiej klasy gitary akustyczne.

Odkąd Andy Powers objął stery w firmie Taylor, jesteśmy pod dużym wrażeniem instrumentów, które wychodzą z zakładu w San Diego. Brzmienie Taylora również ostatnio dojrzało, a różne modele dostarczają wielu ciekawych dźwięków nieco oddalonych od przyjemnego, ale dość nijakiego tonu, który często był wcześniej prezentowany.

Jest to w dużej mierze zasługa Powersa, który przeprojektował wnętrze gitar wykorzystując innowacyjne wzory usztywnienia. Pracował również ciężko nad pozyskaniem nowych i opłacalnych gatunków drewna, takich jak miejska kora żelazna (red ironbark), którą widzimy na tej dość atrakcyjnej 514ce.

Ziarno Ironbark nie wygląda na milion mil od mahoniu, ale nie jest gatunkiem pokrewnym (oryginalnie australijski, w rzeczywistości jest z rodziny eukaliptusów). Mówi się, że brzmi nieco podobnie do wschodnioindyjskiego palisandru „ale bardziej” i wykazuje twardość hebanu (tonie jak heban), jest to świetne znalezisko gitarowe dla Taylora.

W tym przypadku prostoziarnisty top ze świerku Sitka został poddany torrefowaniu w celu otwarcia go na bardziej ograne brzmienie, natomiast zarówno podstrunnica jak i mostek to heban Crelicam, pochodzący z partnerstwa leśnego Taylora z Madinter w Kamerunie w Afryce Zachodniej.

Zakład ten wycina i przetwarza tarcicę na miejscu, zapewniając tym samym cenne zatrudnienie dla lokalnej ludności, a także pozyskując to rzadkie i cenne drewno w sposób jak najbardziej zrównoważony.

Szyjka jest wycięta z czegoś, co Taylor nazywa neo-tropikalnym mahoniem, który, jak się dowiadujemy, jest uprawiany w Ameryce Południowej i, ponownie, pozyskiwany ekologicznie. Szlifowana główka nie tylko oszczędza materiał, ale również tworzy mocniejszą konstrukcję, ponieważ ziarno podąża za kątem nachylenia główki, a nie biegnie prosto przez najsłabszą część szyjki, tuż za nakrętką. Stroiki to klasyczne Schallery z logo Taylora, a przetwornik to doskonały system Expression 2.

Jak mogliśmy się spodziewać, po przejrzeniu wielu Taylorów na przestrzeni lat, jakość budowy, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz, jest całkowicie bez zarzutu. Ożebrowanie i usztywnienie (gitara posiada usztywnienie V-Class Andy’ego Powersa) są czyste jak łza, a wykończenie cienką skórą jest błyszczące na korpusie i matowe na szyjce. I choć na początku nie byliśmy do końca pewni, naprawdę polubiliśmy subtelną bejcę z tytoniu na krawędzi.

Feel & Sounds

Świetna grywalność od zawsze była podstawą propozycji Taylora. Od samego początku mówiło się, że gitary są akustykami, które grają jak elektryczne. Z naszymi 514ce’s Elixir Nanoweb 12-gauge fosforobrązami to wyraźnie nadal jest to, co Taylor ma na celu.

Szyjka posiada standardową rzeźbę firmy, która objawia się jako kształt C z lekkim V wzdłuż środka, szyjka jest niesamowicie wygodna do gry. Z czarną nakrętką Tusq o średnicy 44,45 mm i długością skali 648 mm (25,5 cala), gra na otwartej gitarze jest przyjemnością, a pojedyncze dźwięki spływają z palców wyżej na hebanowej powierzchni.

Dostęp do górnych progów – w sumie jest ich 20 – jest zapewniony dzięki uprzejmości delikatnego weneckiego cutaway’a, a jeśli ideą Taylora jest uczynienie grywalności gitary ostatnią rzeczą na twojej głowie, to udało im się to tutaj w dziesiątkę.

Taylor twierdzi, że dźwiękowo gitara „dostarcza słodkiego, muskularnego brzmienia, które łączy głos palisandru o wysokiej wierności z mahoniową ciepłą i dziarską średnicą oraz równowagą soniczną w całym spektrum”. I trzeba przyznać, że jest to jak najbardziej trafione. W porównaniu z palisandrowym Martinem D-28 i mahoniowym Gibsonem Hummingbirdem, Taylor trzyma się dumnie.

Gdzie duży Martin ma ogólnie grubsze i bardziej dziurawe brzmienie niż słodko brzmiący Gibson, 514ce zawiera obie te cechy w swoim DNA. Taylor mówi, że jest równie dobra w skubaniu delikatnych kawałków, jak i w śpiewaniu przez całą noc. Rzeczywiście tak jest, podczas gdy nasz Martin jest fantastycznym pickerem, a Gibson zdecydowanie bardziej strummerem.

To, co szczególnie cieszy, to znakomity balans Taylora między strunami oraz równie zdefiniowane rejestry górne, średnie i basowe.

Będąc dobrze sprzedającym się Grand Auditorium, który plasuje się gdzieś pomiędzy większymi dreadnoughtami a mniejszymi modelami 000 czy Grand Concert, 514ce nie ma co prawda armatniego ryku D-28, ale akustycznie na pewno wykopuje przyzwoite uderzenie. Z pewnością poradzi sobie w każdym zespole akustycznym.

Po podłączeniu do prądu Expression System 2 dość wiernie oddaje głos gitary. Brzmienie jest neutralne, bez wyraźnego piezoelektrycznego „kwakania”, co wynika z zamontowania przetwornika za mostkiem, a nie bezpośrednio pod siodełkiem. To dobrze sprawdzony i przetestowany system.

Werdykt

Cenowo, 514ce jest na równi z serią Reimagined Martina, i choć czujemy, że oba są trochę drogie, to jest to, co płacisz za jakość w dzisiejszych czasach.

Ale Taylor zdecydowanie uderza, gdy żelazo jest gorące, z tonami nowych modeli, z których wszystkie wnoszą coś nowego do stołu, czy to innowacyjne usztywnienie, alternatywne drewno, a nawet cały nowy zakres, jak w przypadku serii American Dream (najniższa cena firmy, wyprodukowany w USA, w całości z litego drewna zakres, jak recenzja z powrotem w 2020 roku).

W tej chwili jest tak wiele świetnych akustyków, że każdy producent musi być na bieżąco. Taylor z pewnością jest, co pokazuje ta znakomita gitara. Pięknie zbudowana, gra jak masło i brzmi mocno, zrównoważenie i opanowanie.

Top z torrefied spruce nadaje jej „przeżyte” brzmienie, więc nie ma poczucia, że wymaga przełamania. A drobiazgi, takie jak łatwo dostępny schowek na baterie przy szpilce, czy drugi przycisk do paska umieszczony na pięcie, sprawiają, że od razu jest gotowa do występu na scenie.

Specs

• CENA $3,299 / £3,659 (inc hard case)
• ORIGIN: USA
• TYP Cutaway Grand Auditorium elektro-akustyczny
• TOP Torrefied Sitka spruce
• BACK/SIDES Solid urban ironbark (red ironbark)
• MAX RIM DEPTH 111.125mm
• MAX GŁĘBOKOŚĆ KORPUSU 381mm
• NECK Neotropikalny, południowoamerykański mahoń
• DŁUGOŚĆ SKALI 648mm (25.5″)
• TUNER Schaller marki Taylor
• NUT/WIDTH Black Tusq/ 44,45mm
• FINGERBOARD Heban Crelicam z włoskimi perłowymi inkrustacjami i hebanowym bindingiem
• FRETY 20, średniodrobne
• MOSTEK/ROZSTAW Heban Crelicam z siodełkiem z białej micarty 55,5mm
• ELEKTRYKA: Taylor Expression System 2 (ES2)
• WAGA (kg/lb) 2.12/4.6
• OPCJE: N/A
• OPCJE RANGE: Taylor 512ce Grand Concert (£3,049)
• LEWORĘCZNI Tak
• WYKOŃCZENIE Gloss tobacco stain edge burst top, natural satin neck – thin skin gloss back and sides
• KONTAKT Taylor Guitars (otwiera się w nowej zakładce)

*Przeczytaj 5 darmowych artykułów w miesiącu bez subskrypcji

W późnych latach ’70 i wczesnych ’80 Neville pracował dla Selmer/Norlin jako jeden z brytyjskich naprawiaczy gitar Gibsona, zanim dołączył do CBS/Fender w tej samej roli. Następnie przeniósł się do młodego magazynu Guitarist jako autor tekstów, a w 1986 roku został redaktorem. Pozostał nim przez 14 lat, po czym założył i wydawał magazyn Guitar Techniques. Mimo, że obecnie jest na pół-emeryturze, nadal pracuje dla obu magazynów. Neville jest członkiem Marty Wilde’s 'Wildcats’ od 1983 roku, a w 2019 roku nagrał swój własny album, The Blues Headlines.