Każdy produkt został starannie wyselekcjonowany przez redaktora Esquire. Możemy zarobić prowizję z tych linków.
Roger Deckker
Powiedzieć, że Sex Pistols byli zespołem chaotycznym, byłoby niedopowiedzeniem. Powstali w 1975 roku i rozpadli się do 1978 roku, spalili się przez wytwórnię płytową po wytwórni płytowej po wytwórni płytowej i cały czas pomagali przekształcić punk w globalny ruch muzyczny i modowy. Pistols, nowy mini-serial wyreżyserowany przez Danny’ego Boyle’a na antenie FX, opowiada o szybkim powstaniu i upadku jednego z najbardziej wpływowych zespołów tamtych czasów. Scenariusz autorstwa Craiga Pearce’a (Moulin Rouge!, Romeo + Juliet) powstał na podstawie pamiętnika „Tales of a Lonely Boy” Steve’a Jonesa, gitarzysty zespołu. Jednak przywiązanie do punkowego etosu Sex Pistols przebija się już w trakcie realizacji filmu. Boyle często pozwalał aktorom prowadzić całe przedstawienia i sceny bez trzymania się tradycyjnej listy ujęć. Jeszcze bardziej punkowy? Obsadził przede wszystkim młodszych, mniej znanych aktorów i przeprowadził ich przez crash course lekcji muzyki i nauki o latach 70. Oto jak pięciu członków obsady weszło w skórę swoich postaci.
ROGER DECKKER
Kiedy przyszło do ożywienia frontmana Sex Pistols, Johnny’ego Rottena, Anson Boon chciał uniknąć zrobienia karykatury anarchicznego piekielnika. „Istnieje obraz zespołu jako tych plujących diabłów”, mówi. „Ale interesował mnie też John Lydon, który kochał swoją mamę, co wieczór kładł się do łóżka ze szklanką mleka i pracował w ośrodku młodzieżowym dla mało uprzywilejowanych dzieci. To bardzo słodki człowiek. Znienawidziłby mnie za to, że to mówię, ale taka jest prawda”
Urodzony w Cambridgeshire w Anglii, Boon żartuje, że czuje się jak Hannah Montana, kiedy przyjeżdża do Londynu, aby przebrać się na sesje zdjęciowe, świat daleki od jego spokojnego życia w Peterborough z rodziną. W wieku 22 lat pracował już z imponującą listą filmowych gwiazd: najpierw u boku Kate Winslet i Susan Sarandon w Blackbird, a następnie u reżysera Sama Mendesa w jego wojennej epopei 1917. „Ciągle mnie o to pytają, a ja nigdy nie potrafiłem wymyślić odpowiedzi” – mówi zapytany, dlaczego zajął się aktorstwem. „To się po prostu we mnie urodziło. Rzuciłem college, kiedy miałem 17 lat, zacząłem robić otwarte przesłuchania w Londynie i miałem szczęście.”
W przypadku Pistol, Boon nie mógł spędzić czasu z Rottenem, aby wniknąć w jego głowę, ponieważ frontman zespołu publicznie zdystansował się od serialu. Zamiast tego czerpał z anegdot, które reżyser serialu Danny Boyle miał ze spędzania czasu z Lydonem, gdy ten był mistrzem ceremonii otwarcia Olimpiady w Londynie. Była też nutka aktorstwa metodycznego, którą wziął do swojego procesu: naśladowanie charakterystycznej postawy i chodu Lydona, który od młodego wieku cierpiał na zapalenie opon mózgowych kręgosłupa. „Jego fizyczność jest tak różna od mojej, więc poddanie się tej transformacji było niesamowite” – mówi Boon. „Musiałem stracić tak wiele wagi. Tak się w to wkręciłem, że po zakończeniu kręcenia zdałem sobie sprawę, że inaczej stoję i inaczej chodzę.”
Boon odtworzył także niesławne graffiti na ścianach miejsca prób zespołu na Denmark Street w swojej własnej garderobie, aby wczuć się w głowę rockmana. Styl również był dużą częścią transformacji, a aktor był głęboko zaangażowany w pracę działu garderoby, często obsesyjnie zastanawiając się, która z 14 peruk Johnny’ego Rottena jest potrzebna każdego dnia. „Naprawdę chcę, aby dla Johna było to autentyczne” – mówi. „Jeśli to zobaczy, chcę, żeby zobaczył, że naprawdę przeprowadziłem badania, więc wszystko, aż do ostatniego pierścienia na kciuku, było dokładnie poprawne. Chciałem oddać mu szacunek, na który zasługuje.”
ROGER DECKKER
Jeden moment, którego Toby Wallace nigdy nie zapomni? „Pierwszą lekcję gry na gitarze miałem od Steve’a Jonesa”, mówi, po czym dodaje z uśmiechem: „Byłem do dupy, tak przy okazji”
Możesz rozpoznać szerokie oczy i wilczy grymas Wallace’a z indie hitu Babyteeth, filmu, w którym gra zdrożnego dilera narkotyków, w którym zakochuje się protagonistka Eliza Scanlen, a rola, która przyniosła mu nagrodę za przełomowy występ na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2019 roku. Australijski aktor prowadzi teraz Pistol grając pyskatego gitarzystę zespołu Steve’a Jonesa: członka założyciela Sex Pistols, daleko wstecz, kiedy nazywali się Kutie Jones i jego Sex Pistols, i człowieka, którego autobiografia „Lonely Boy” jest inspiracją dla serialu.
Roger Deckker
Kiedy przyszło przesłuchanie do wyreżyserowanego przez Danny’ego Boyle’a projektu o Sex Pistols, Wallace zaczął wariować. „Dostałem telefon z informacją, że dostałem tę pracę i przez dziesięć minut przeklinałem i zwariowałem” – wspomina 26-latek, z takim poziomem podniecenia, że łatwo sobie wyobrazić ten incydent. Podczas kręcenia filmu czuł się zdenerwowany, ale kilka rad od legendy muzyki, która akurat była na planie, szybko go uspokoiło. „Pamiętam, że rozmawiałem z Rickiem i Karlem z Underworld, którzy [have] pracowali z Dannym od czasu Trainspotting nad muzyką,” mówi Wallace. „Pamiętam, że Rick powiedział, że 'Danny wydobędzie z ciebie rzeczy, których nigdy wcześniej nie robiłeś. On naprawdę rozumie, jak stworzyć przestrzeń do uzyskania występu, którego potrzebuje.”
Prowadząc obecnie nomadyczny styl życia podczas kręcenia filmu, z długimi odcinkami czasu spędzonymi w Ameryce, pandemiczny harmonogram Wallace’a obejmował chodzenie na długie, społecznie zdystansowane spacery po Beverly Hills z prawdziwym Jonesym, słuchanie go mówiącego o seksie, narkotykach i rock and rollu; ściąganie jego wspomnień z ruchu punkowego. Kolejny uszczypliwy moment, który na zawsze utkwi w jego pamięci? Kiedy sześćdziesięciokilkuletni rockman poczuł, że natura go wzywa i odlał się na poboczu drogi w najwspanialszej dzielnicy Los Angeles. Czując, że powinien być wierny człowiekowi, którego gra, naturalnie dołączył do niego.
ROGER DECKKER
Być może widzieliście Thomasa Brodie-Sangstera ostatnio w szachowym serialu Netflixa The Queen’s Gambit, lub przechadzającego się po Westeros z Branem Brokenem w Game of Thrones, ale nigdy nie widzieliście brytyjskiego aktora w takim wydaniu jak w Pistol, serialu, w którym jest nie do poznania, jako menadżer zespołu: muzyczny kingmaker Malcolm McLaren.
„Grałem ich bez przerwy, więc stałem się fanem”, mówi Brodie-Sangster o tym, jak ciągle powracał do jednego, przełomowego albumu zespołu, Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols. „Ta energia i czysta zuchwałość niektórych tekstów, wciąż nie mogłaby ujść na sucho, gdybyś powiedział wiele z tych rzeczy dzisiaj. Nie sądzę też, że to wszystko było tylko dla efektu” – dodaje. „Myślę, że naprawdę chodziło o to, aby coś powiedzieć, nawet jeśli było to tylko wskazanie palcem na fakt, że nie możemy tego powiedzieć”.
Dla 31-letniego brytyjskiego aktora, który dla wielu zawsze będzie najbardziej cherubinową postacią w Love Actually, który w jednej pamiętnej scenie biegł przez lotnisko Heathrow dla miłości swojego życia, serial był zmianą biegu pod względem tego, jak radzi sobie z trudnymi kwestiami społecznymi w Anglii lat siedemdziesiątych. Mimo to, było mnóstwo zabawy z jego rolą. „Czułem się trochę jak władca marionetek Imperatora za kulisami” – śmieje się. „Nie jak Darth Vader tam z mieczem świetlnym robiący różne rzeczy, nie [McLaren] jest po prostu cicho w tle manipulując”.
Entuzjasta stylu, który ostatnio chodził po wybiegu dla Prady, Brodie-Sangster szczególnie lubił power dressing w czerwonym tartanowym garniturze Vivienne Westwood, który dostał do założenia do jednej suave Pistol sceny. „Myślę, że naprawdę cieszył się z tego, że dał jeden do zakładu”, mówi o McLarenie. „Był niegrzecznym, niegrzecznym chłopcem i myślę, że chciał zachęcić innych, by też byli niegrzeczni”.
Guy Aroch
Ten artykuł ukazał się w numerze APRIL/MAY 2022 Esquire
zapisz się
ROGER DECKKER
Jacob Slater wciąż pamięta, jak oglądał film Danny’ego Boyle’a Trainspotting, gdy miał 15 lat i był zdruzgotany tym, czego właśnie był świadkiem. Lata później, kiedy Slater pracował jako instruktor surfingu w Kornwalii, nadmorskim hrabstwie na południowym krańcu Anglii, przyjaciel powiedział mu, że odbywają się przesłuchania do serialu o Sex Pistols. Reżyser? Ten sam człowiek, który sprawił, że Anglia lat osiemdziesiątych świeciła w ciemności w innej opowieści o grupie mężczyzn i ich ekscesach i demonach. „Dałem szansę i miałem szczęście, że dostałem tę rolę” – mówi Slater, który wcielił się w perkusistę zespołu – i bardzo potrzebny głos rozsądku – Paula Cooka.
„Zawsze słuchałem Pistolsów i muzyki punkowej, kiedy byłem młodszy” – mówi 24-latek, który był liderem zespołu Dead Pretties, a teraz występuje jako Wunderhorse. Jako początkujący aktor, początkowe przejście od tworzenia muzyki do występu przed kamerą – z tłumem oczu na planie obserwującym go z cienia – wymagało trochę przystosowania, więc był wdzięczny, że wszyscy byli tak wyrozumiali dla kogoś, kto „nie do końca znał się na rzeczy” Na szczęście udało mu się skorzystać z pomocy prawdziwego Paula Cooka, który był „prawdziwym dżentelmenem” pomagającym mu w opanowaniu perkusji. „To dziwne, kiedy grasz coś i facet, który faktycznie to napisał [is] patrzy ci przez ramię” – mówi Slater. „Ale on był super uroczy” Szacowny perkusista przekazał nawet jedną szczególnie przydatną radę, gdy zszedł, by obserwować Slatera na planie. „Powiedział: 'Przestań pieścić się ze swoją perkusją w przerwach między piosenkami, bo nigdy tego nie robiłem’, a ja pomyślałem, że to sprawiedliwe”.
Jeśli chodzi o pracę z Dannym Boylem, to z pewnością nie zawiódł. „On jest jak dziecko w sklepie ze słodyczami,” mówi Slater. „To odświeżające pracować z kimś, kto dokonał wiele w swojej karierze i wciąż ma ten dziecięcy entuzjazm do tego, co robi” Gdyby tylko jego piętnastoletnie ja mogło go teraz zobaczyć.
ROGER DECKKER
Dla Sydney Chandler, prawdziwe przesłuchanie do roli Chrissie Hynde odbyło się w londyńskim domu samej wokalistki Pretenders, kiedy Hynde zaprosiła ją do siebie, aby zobaczyć, na co ją stać. To, co początkowo wydawało się zbyt zniechęcające do rozważań, wkrótce stało się wspomnieniem, które młoda aktorka będzie pielęgnować na zawsze, słuchając ikonicznej piosenkarki dzielącej się wspomnieniami o spędzaniu czasu z Sex Pistols i będąc tam w momencie, gdy scena punkowa zaczęła rozkwitać pod koniec lat siedemdziesiątych. „Pomyślałem, że jeśli mogę grać jej piosenki przed nią, to myślę, że będę OK na planie” – mówi Chandler. „Była tak otwarta na przeszłość i swoje wspomnienia i to było naprawdę pomocne. Nie musiała otwierać się w taki sposób, jak to zrobiła, za co jestem naprawdę wdzięczna.”
Córka aktora Kyle’a Chandlera, 26-latka właśnie skończyła zdjęcia do swojego pierwszego projektu, Don’t Worry Darling, nowego thrillera psychologicznego z Olivią Wilde, w którym wystąpili Harry Styles i Florence Pugh, kiedy dostała wezwanie do zagrania Hynde w Pistol. „Moja mama cały czas śpiewa 'My City Was Gone’, więc moi rodzice trochę podskakiwali, gdy się dowiedzieli” – wspomina. „To duży skok wiary, ale kiedy Danny Boyle mówi ci, że możesz coś zrobić, wierzysz w to. Tak jest!”
Roger Deckker
Chandler dorastała w Los Angeles w Kalifornii i w Austin w Teksasie, a do aktorstwa trafiła okrężną drogą, ponieważ to właśnie podczas zajęć z aktorstwa studium postaci do pracy twórczej złapała bakcyla. Nie śpiewała ani nie grała na gitarze przed Pistol, a jednak, podobnie jak jej koledzy z obsady, została wepchnięta na wielomiesięczny obóz dla zespołów, gdzie wszyscy musieli nauczyć się być muzykami. Jakikolwiek dźwięk udało im się wyhodować, byłby dokładnie tym, co skończyło się w serialu. „Myślałam, że będą to dubbingować, ale powiedzieli, 'Nie robimy żadnego posta’, co było niezwykle onieśmielające, ale też naprawdę ekscytujące, bo połączyło nas wszystkich,” wspomina. „Czuło się, że dzięki temu zarobiliśmy na nasze postacie, bo to właśnie zrobili. Dostali swoje instrumenty i poszli na całość.”
Chandler chciała zagrać Chrissie Hynde tak, jak ją odnalazła w tych długich rozmowach, które dzieliły, a była jedna rzecz, którą piosenkarka powiedziała, a która szczególnie zapadła jej w pamięć. „Powiedziała mi, że nie przemyśla się rzeczy: jeśli nie możesz tego kontrolować, nie myśl o tym”, mówi Chandler. „Możesz to wyczuć i to jest naprawdę godne podziwu, ponieważ jedną rzeczą jest powiedzieć to, a inną zrobić to. Lubię myśleć, że udało mi się zachować trochę tego przy sobie.”
Roger Deckker
Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez osobę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom w podaniu ich adresów e-mail. Więcej informacji na temat tej i podobnych treści można znaleźć na stronie piano.io
